Chodzisz do pracy, której nie lubisz?Nienawidzę swojej pracy. Nienawidzę szefa. Nie znoszę mojej firmy. Nie cierpię mojej branży. Muszę zmienić pracę, bo zwariuję. Ale, z drugiej strony nie wiem, co mam robić w życiu...Stoisz przed dużym problemem, bo odpowiedź na pytanie, o co właściwie chodzi, wcale nie jest artykuł podpowie Ci:co zrobić, jeśli nienawidzisz swojej pracy jak rzucić pracę, której masz dość i zdobyć taką, którą od razu pokochaszjak odróżnić niezadowolenie z pracy od wypalenia od razu napisać CV? Skorzystaj z naszego kreatora, w którym znajdziesz profesjonalne szablony do uzupełnienia i praktyczne podpowiedzi. Stwórz CV w 5 minut CV terazZobacz inne szablony, stwórz CV i pobierz dokument w PDF opinia Gosi — jednej z użytkowniczek naszego kreatora:Dzięki takiemu świetnemu CV i listowi dostałam super pracę bardzo szybko!1. Chodzisz do pracy, której nie lubisz?Okazuje się, że 29% Polaków jest w podobnej sytuacji. Co więcej — jesteśmy narodem, który na tle innych krajów Unii Europejskiej, pracuje naprawdę dużo. A to nie ułatwia nam sprawy. Źródło: móc pokochać swoją pracę trzeba mieć sporo szczęścia. To dlatego, że na zadowolenie z sytuacji zawodowej wpływa wiele, wiele czynników, takich jak:zarobkiwspółpracownicyszef / bezpośredni managerwarunki pracywykonywana funkcjailość pracy do wykonaniapresja (lub jej brak)atmosfera w miejscu pracyjasne celeorganizacja pracy firmyilość odpowiedzialności spoczywającej na Twoich barkachpoczucie sensu wykonywanych zadańczas dojazdu do pracywartości wyznawane przez wymieniać w nieskończoność. Niechęć do pracy ma naprawdę wiele źródeł (spróbuj zidentyfikować swoje!). Bez względu jednak na przyczyny, taka sytuacja jest frustrująca i potrafi zatruć życie. Może wykonuję pracę, która dla każdego byłaby męcząca?Bądźmy realistami — są lepsze i gorsze zajęcia. Czasami jednak nie mamy wyboru. Wtedy sytuacja staje się trudna, bo męcząca, stresująca i niesatysfakcjonująca praca źle wpływa na Twoją kondycję psychiczną. Znajomi i rodzina mówią Ci: Przeczekaj albo Rzuć to, ale tak naprawdę skąd masz wiedzieć, co jest dobrym rozwiązaniem? Oba wydają się radykalne. Możesz wybrać pierwsze, myśląc: Siadam i robię swoje. Zarabiam tu na życie i przez 8 godzin muszę się temu poświęcić. Później będę wolny. Nic rozwiązanie jest tak samo trudne. Istnieje ryzyko, że pożegnasz się z karierą, która Cię satysfakcjonowała, ale z którą na chwilę jesteś na bakier. Pod wypływem impulsu możesz podjąć nietrafioną decyzję o zmianie pracy i znaleźć się w firmie, w której znów będziesz odczuwać przemęczenie i brak motywacji. Czy to ja jestem problemem, czy moja praca?Gdy tkwimy w zaklętym kole frustracji, trudno jest dostrzec, co nam naprawdę dolega. Zastanów się na poważnie: Dlaczego mam dość swojej pracy? Zapisz wszystkie powody, jakie przyjdą Ci do głowy. W ten sposób łatwiej zidentyfikujesz źródło swojego niezadowolenia z niektóre z możliwości: Nienawidzisz szefa tak bardzo, że nie lubisz chodzić do znosisz firmy, w której znosisz ogromu odpowiedzialności, jaki na Tobie lubisz branży, w której pracujeszNie lubisz ludzi, z którymi może któraś z tych opcji dotyczy Ciebie. Możliwe, że nawet wszystkie pięć. Tak czy siak, najważniejsze, by zrozumieć, co dokładnie sprawia, że nie lubisz swojej pracy. Gdy już to ustalisz, będziesz w stanie opracować skuteczną i zbawienną strategię działania. Kiedy niechęć do pracy wynika z wypalenia? Jest jeszcze jeden istotny czynnik, który należy wziąć pod uwagę. Może nie chodzi o to, że nie znosisz swojej pracy. Możliwe, że po prostu się wypalasz. I nie — to nie jest jedno i to samo (chociaż te dwa uczucia łatwo jest pomylić).Innowacyjne badanie opublikowane przez pismo World Psychiatry określa trzy elementy wypalenia zawodowego:Wycieńczenie: tracisz energię, nieustannie odczuwasz zmęczenie i brak siły do działaniaDepersonalizacja (beznamiętny stosunek do pracy): przestajesz wierzyć w ideały zawodowe, Twoi klienci i współpracownicy Cię irytują, coraz mniej zależy Ci na jakości swojej pracyNieskuteczność: Twoja produktywność spada, a Ty nie potrafisz temu zaradzić. Czy to brzmi jak Twoje problemy? Jeśli tak, to doświadczasz wypalenia. Koniecznie przeczytaj: Kochasz swoją pracę… ale się wypalasz Chcesz od razu napisać CV? Skorzystaj z naszego kreatora, w którym znajdziesz profesjonalne szablony do uzupełnienia i praktyczne podpowiedzi. Stwórz CV w 5 minut inne szablony, stwórz CV i pobierz dokument w PDF Nie lubię swojej pracy — co robić? Czy to możliwe, że znajdę pracę, którą pokocham?O naszych codziennych obowiązkach zazwyczaj decyduje nasz przełożony. Jeśli zatem praca nas unieszczęśliwia, dlaczego nie porozmawiać z nim o tym i nie poprosić o zlecenie nam innych zadań? No tak… Porozmawiać z szefem… Ciekawa sugestia, szczególnie że mój szef mnie nie cierpi. To się nigdy nie uda. Ale czy na pewno?Naprawdę można porozumieć się ze swoim szefem. Jeśli zachowasz profesjonalizm, możesz zdziałać cuda. Być może zaczniesz robić to, co lubisz, nie zmieniając pracy. Umów się na rozmowę z bezpośrednim przełożonym z wyprzedzeniem. Przygotuj się do niej dobrze. Jak?Powiedzmy na przykład, że nie lubisz swojej pracy, ponieważ projekty, w których uczestniczysz, nie przynoszą Ci satysfakcji. Ale wiesz, jakie inne zadania pozwoliłyby Ci spełniać się zawodowo i umiesz udowodnić, że to przyniesie korzyści firmie. Powiedz szefowi, że czujesz, że możesz robić coś innego — tylko sprecyzuj, o jakie zadania Ci chodzi i dlaczego byłyby one korzystne z perspektywy firmy. Przedstaw propozycję, na przykład projektu, który zwiększy zyski lub pozwoli zbadać nowe obszary koniecznie: Skuteczny feedback, czyli jak komunikować się z szefem, żeby ułatwić sobie życieTo rozwiązanie nie przynosi pożądanych rezultatów? Albo nie wydaje się w ogóle możliwe do zrealizowania? Na pewno masz powód, żeby tak uważać. Wtedy pozostaje Ci jedno...Zrozum, że porzucenie pracy, której nie znosisz, to nie porażkaMusisz mieć pracę, żeby się utrzymać. To jasne. Ale zastanów się — ileż to razy powtarzasz sobie: To tylko zły dzień. Rzecz w tym, że zbyt wiele takich złych dni zazwyczaj składa się na nie najlepsze życie. Takie, którego nie powinieneś Siegel, CEO firmy ZipRecruiter, radzi zrobić sobie „Test Trzech P”. Składa się on z trzech do bólu prostych pytań, które pozwolą Ci sprawdzić, czy rzeczywiście nienawidzisz swojej pracy:Czy czujesz przygnębienie?Czy zarabiasz wystarczająco dużo pieniędzy?Czy masz wsparcie przełożonych?Najpierw odpowiadasz „tak”, a następnie dwa razy „nie”? Rzuć to. Serio — życie jest na to zbyt krótkie. Jest gdzieś lepsza praca. Zacznij planować szukanie nowej pracyJeśli jesteś w trudnym położeniu, możesz czuć pokusę, by natychmiast rzucić to wszystko, złożyć wypowiedzenie i na pożegnanie wypalić: „Walcie się wszyscy!”. Nie rób tego. Chcesz jak najprędzej rzucić znienawidzoną pracę, ale przecież potrzebujesz pieniędzy, prawda? Łatwiej będzie Ci znaleźć lepszą, dobrze płatną posadę, jeśli nie będziesz w odpowiednią strategię swoich poszukiwań. Oto jak to zrobić:Pomyśl, jaka kariera by Cię że wybór kariery nie wiąże Cię z nią dożywotnio. I chociaż zmiana branży może oznaczać zejście o parę stopni w dół w korporacyjnej hierarchii, jeśli uda Ci się wybrać satysfakcjonującą pracę, bardzo szybko zaczniesz piąć się z powrotem w nie jesteś w stanie wybrać nowej ścieżki kariery na podstawie samych zainteresowań, oto kilka pytań, które możesz sobie zadać: Jakie umiejętności pozwoliły Ci dotąd na osiąganie sukcesów zawodowych? Jakie cechy charakteru dają Ci pewność siebie? Co sprawia, że ludzie Cię komplementują?Skorzystaj z odpowiednich pierwsze zaktualizuj swój profil na LinkedIn i upewnij się, że robisz z niego dobry użytek. Jeśli wykorzystasz wszystkie jego możliwości, Twoja skrzynka zapełni się wiadomościami. Nie będziesz nawet musiał wysyłać podań o pracę. Nie pal za sobą mostów. W dzisiejszym świecie zawodowym networking jest ważniejszy niż kiedykolwiek wcześniej. Nigdy nie wiadomo, kiedy przydadzą Ci się Twoje kontakty. Nawet jeśli kogoś teraz nienawidzisz, pamiętaj, że może nadejść kiedyś moment, w którym będzie Ci bardzo zależało, żeby ten ktoś nie nienawidził profesjonalne wypowiedzenie i nie zapominaj wysłać spersonalizowanego, życzliwego maila pożegnalnego do koleżanek i kolegów. Bo przecież, koniec końców, jedno z nich może kiedyś być nowym Billem Gatesem albo nową Indrą wnioski Twoja obecna praca to koszmar? Zamiast powtarzać „nienawidzę pracy” albo „mój szef tyran doprowadza mnie do szału”, postępuj następująco: Zidentyfikuj najważniejsze problemy, z jakimi borykasz się w obecnej pracy i spróbuj znaleźć ich się, że naprawdę nie znosisz swojej pracy, a nie że doświadczasz wypalenia z przełożonym o zmianach, które moglibyście wprowadzić do Twojej pracy, żeby przynieść korzyści zarówno Tobie, jak i całej firmie. Wciąż czujesz przygnębienie i niechęć do swojej pracy? Zacznij rozglądać się za nową, ale nie składaj wypowiedzenia tak od razu. Łatwiej znaleźć nową pracę, kiedy nie jest się na napisać również list motywacyjny? W naszym kreatorze znajdziesz nowoczesne wzory do wypełnienia i praktyczne porady. Stwórz list motywacyjny w 5 minut inne szablony, stwórz list motywacyjny i pobierz dokument w PDF jeszcze jakieś pytania na temat tego, co zrobić, gdy nienawidzisz swojej pracy? Chcesz podzielić się swoją historią? Koniecznie daj znać w komentarzu.
Filmy są podobne do Nienawidzę tej roboty: Kofeina (2006), Ploteczki (1990), Dziewczyna numer 6 (1996), W parku (2006), Tegoroczna milosc (1999), Kłopoty z Amandą (2008), Prawdziwa blondynka (1997), Jutro bedzie lepiej (2000), Puste gniazdo (2008), The Trip to Italy (2014) W zawodzie nauczyciela, niemal jak w byciu matką, trzeba pełnić wiele ról. Jest ich dużo więcej niż ta jedna, do której przygotowują nas zajęcia z metodyki na studiach. Nauczyciel powinien być psychologiem, pedagogiem, opiekunem, wychowawcą … można wymieniać bardzo długo. Większość zdaje sobie z tego sprawę, wielu próbuje w tych rolach być nieustająco dobrym. Niestety, studia pedagogiczne, poza wiedzą merytoryczną z zakresu dydaktyki i metodyki, nie uczą tego, co najważniejsze w tym zawodzie. Nie pokazują nauczycielom, jak się w tych rolach odnaleźć. Mamy inspirować naszych uczniów, pomagać im odnaleźć swoje mocne i słabe strony, wzmacniać ich samoocenę, poczucie własnej wartości… tylko ilu nauczycieli wie, jak wypełnić te zadania, skoro nie każdy potrafi to odnaleźć w samym sobie? Nauczyciel to nie tylko stanowisko – to postać, która bierze udział w kształtowaniu setek osobowości. Ta grupa zawodowa, jak żadna inna, ma wpływ na funkcjonowanie i kształt przyszłego społeczeństwa. Przy tej całej presji niemal nikt nie wspomina o kwestii kluczowej: wspieranie innych, opiekowanie się nimi i budowanie czyjejś samoświadomości, wymaga w pierwszej kolejności zaopiekowania się samym sobą. Każdy dzień z życia nauczyciela to nieustająca praca fizyczna, umysłowa i emocjonalna. Konieczność noszenia na swoich barkach odpowiedzialności jest obciążająca a często wyczerpująca. Wie o tym każdy dyrektor, kierownik, manager… A to nie tylko odpowiedzialność za wyniki, projekty, zysk netto, ale przede wszystkim za ŻYCIE. Nie jedno czy dwa, ale KILKADZIESIĄT żyć. Za kontakty społeczne naszych podopiecznych, za ich poczucie własnej wartości, samoocenę, za ich wiedzę, umiejętności, a w pierwszych latach szkoły nawet za zasmarkany nos, załatwianie potrzeb fizjologicznych, za to, czy w kolejnych latach dzieci będą lubiły się uczyć, czy będą chciały się rozwijać, angażować w życie szkoły. Rodzicom często ciężko jest ogarnąć swoje własne dzieci – jedno, dwoje, czy trójkę. Wiem, bo sama jestem mamą. Nauczyciel musi ogarnąć przez kilka godzin dziennie (bywa, że przez 8 czy 9) kilkadziesiąt cudzych, pochodzących z różnych środowisk, o odmiennych doświadczeniach, historii, z przekazywanymi w domu czasami skrajnie różnymi wartościami. Kiedy wchodzimy do klasy patrzy na nas dwadzieścia, trzydzieści osób, na których przyszłość mamy niebagatelny wpływ. To, co powiemy, zrobimy w ciągu „naszych” 45 minut buduje ich samoświadomość, poczucie bezpieczeństwa, sprawczości, pokazuje cele, wyzwala emocje, odkrywa zainteresowania… Jednocześnie może działać zupełnie odwrotnie – może sprawić przykrość, wzmagać agresję, obniżać samoocenę, zniechęcać do rozwoju. Lubię to, co robię, ale nie zmienia to faktu, że jest to jeden z najtrudniejszych zawodów świata, a przy tym dostający niewiele wsparcia. Popularne jest hasło, że nauczycielem trzeba się po prostu urodzić i albo to ktoś robi dobrze, albo powinien robić coś innego. I pewnie jest w tym trochę prawdy. Ale mimo wielkiego zamiłowania do tej profesji i dobrego wykonywania swoich obowiązków, nauczyciel potrzebuje wsparcia i wzmacniania. Wielu nauczycieli zaczynało ten zawód z prawdziwym poczuciem misji, z żywą wiarą w to, że będą mieli możliwość pozytywnie wpływać na życie przyszłych dorosłych. Ale po drodze ich energia zgasła, ich poczucie sprawczości zmalało niemal do zera, ich chęć wspierania dziecka spadła tak nisko, że ciężko ją odnaleźć. To się nazywa wysokie prawdopodobieństwo wypalenia zawodowego, a wynika ono z faktu, że jako nauczyciele głównie dajemy – swoją energię, swój czas, swoje zaangażowanie, swoją kreatywność, a przede wszystkim swoje emocje. Zawieszamy swoje potrzeby, ukrywamy uczucia („bo skoro sam wybrałeś zawód, to po co narzekasz”) i dążymy do zabezpieczania głównie potrzeb naszych podopiecznych. W różnorodnej grupie często nie jesteśmy w stanie zrobić tego doskonale, co powoduje w nas dodatkową frustrację. Na studiach, ani nigdy potem nikt nas nie nauczył, jak regenerować własne zasoby emocjonalne i intelektualne, by ich nie wyczerpać. Wielu nauczycieli się szkoli, ale wciąż koncentrujemy się na swojej skuteczności dydaktycznej (czasami wychowawczej), ale nie skupiamy się na najważniejszym aspekcie – na wzmacnianiu samych siebie. A z pustego nawet Salomon nie naleje. Nie może być mowy o tym, żeby nauczyciel wspierał skutecznie ucznia i budował jego samoocenę czy wiarę w siebie, jeśli sam ich nie ma. Nie można właściwie realizować procesu edukacji, samemu się stale nie rozwijając. Dlatego – Drodzy Nauczyciele, zatrzymajcie się na chwilę lub dwie, przyjrzyjcie się swoim frustracjom, swojej niepewności, swojej (nie)chęci do pracy, swojej SKUTECZNOŚCI. Jeśli coś nie gra, to zacznijcie się przyglądać własnym potrzebom, zadbajcie o swój rozwój – nie tylko w zakresie dydaktyki czy metodyki, ale wyjdźcie od rozwoju osobistego, od zaspokajania własnych potrzeb, od swojego ja. Jeśli nie zadbacie o siebie, nie będziecie potrafili być dobrymi edukatorami. A przecież każdy z nas chciałby przede wszystkim być skuteczny w procesie wspierania swoich uczniów. Żaden z nas nie chce również przenosić frustracji, złości, poczucia niemocy na swoje życie prywatne. Aby tego uniknąć, musimy zadbać o siebie! Jak ostatnio usłyszałam od pewnego ratownika medycznego: „skuteczny ratownik, to zdrowy ratownik” – myślę, że doskonale można to odnieść do naszego zawodu. c autorka: Anita Dybowska – mama trójki dzieci. Lektor, metodyk w szkole językowej. Interesuje się psychologią. Bardzo lubi czytać książki i tańczyć. foto: Fred Rockwood, Pixabay8. Zapamiętaj swoje „dlaczego”. Jeśli gardzisz swoją pracą, to prawdopodobnie z powodu samej pracy lub z powodu twojego szefa lub współpracowników. Jeśli tak jest, postaraj się przede wszystkim przypomnieć sobie, dlaczego wszedłeś na swoje pole. "Nienawidzę mojej pracy".
Strona główna | O konferencji | Termin i miejsce | Program konferencjiOpis warsztatów | Warunki uczestnictwa | Kontakt z organizatoramiDo wyboru jedna z poniższych grup seminaryjno-warsztatowych:Interwencja Edukacyjna Bliżej – prezentacja programu lekcji wychowawczych dla klas gimnazjalnychProwadzący: dr Małgorzata Wójcik – Uniwersytet SWPS – Wydział w KatowicachZakładki. Przeciwdziałanie mowie nienawiści w sieci poprzez edukację o prawach człowiekaProwadzący: Jan Dąbkowski – Koalicja Przeciw Mowie NienawiściPorozumienie w praktyceProwadzący: Daniel Bodył – Fundacja Krzyżowa dla Porozumienia EuropejskiegoSzkolne Kodeksy Równego TraktowaniaProwadzący: Agnieszka Kozakoszczak – Fundacja na Rzecz Różnorodności Społecznej w WarszawieCo autor miał na myśli?Prowadzący: Tomasz Kuncewicz, Maciej Zabierowski – Centrum Żydowskie w OświęcimiuEfekt stłuczonej szklanki, czyli o słowach, które boląProwadzący: Małgorzata Matecka – Stowarzyszenie Nigdy więcejPalące słowaProwadzący: Mariola Jakacka, Piotr Dominiak – Raciborskie Stowarzyszenie Kulturalne ASKNiebieskoocyProwadzący: Anna Dzięgiel, Tomasz Wojtasik – Regionalny Ośrodek Metodyczno-Edukacyjny Metis w KatowicachPogodowy zawrót głowyProwadzący: Magdalena Lachawczak-BiadalskaTeatr KamishibaiProwadzący: Zofia Piątkowska-Wolska – Wydawnictwo Tibum, KatowiceWarsztaty nr 1Interwencja Edukacyjna Bliżej- prezentacja programu lekcji wychowawczych dla klas gimnazjalnychProwadzący: dr Małgorzata Wójcik – Uniwersytet SWPS – Wydział w KatowicachPodczas warsztatu zostanie zaprezentowany 11. godzinny program lekcji wychowawczych, który pomaga pokierować dynamiką klasy od pierwszego dnia pobytu uczniów w nowej poszczególnych scenariuszy jest stworzenie zgranego, wspierającego zespół klasowego oraz zapobieganie negatywnym zjawiskom grupowym, takim jak: wykluczenie jednostek, wyłonienie kozła ofiarnego lub destruktywnego lidera, czy też podział na rywalizujące grupki. Ćwiczenia umożliwiają uczniom samodzielne wypracowanie zasad funkcjonowania w klasie oraz procedur zachowania się w sytuacjach trudnych, w tym formę indywidualnego kontaktu z wychowawcą/wychowawczynią. Uczestnicy warsztatów otrzymają link umożliwiający bezpłatne pobranie Wójcik – dr n. hum. w zakresie psychologii, adiunkt w Wydziale Zamiejscowym Uniwersytetu SWPS w Katowicach. W swojej pracy zajmuje się badaniem metod zmian negatywnych stereotypów oraz uprzedzeń, a także sposobami zapobiegania wykluczeniu rówieśniczemu i prześladowaniu w szkole. Kierownik projektu badawczego Interwencja edukacyjna Bliżej – finansowanego ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju oraz projektu Inkla – finansowanego przez Fundację na Rzecz Nauki Polskiej. Autorka publikacji naukowych oraz podręcznika dla wychowawców pierwszej klasy nr 2Zakładki. Przeciwdziałanie mowie nienawiści w sieci poprzez edukację o prawach człowiekaProwadzący: Jan Dąbkowski – Koalicja Przeciw Mowie NienawiściKampania Rady Europy Bez nienawiści mobilizuje do przeciwdziałania nienawiści w Polsce. Współpracujemy z około 100 instytucji, organizacji, szkół i grup, wyszkoliliśmy ponad 400 aktywistów/ek i ponad 200 nauczycieli/ek i liderów/ek lokalnych. W Europie (a także poza) Kampanię tworzą setki instytucji i organizacji, a przede wszystkim tysiące aktywistów/ek. Przedstawimy kampanijną publikację Rady Europy Zakładki – podręcznik o przeciwdziałaniu mowie nienawiści w sieci poprzez edukację o prawach człowieka. Zawiera ona 21 scenariuszy do pracy z młodzieżą w wieku 13-18 lat z możliwością dostosowania dla innych grup wiekowych. Scenariusze dotyczą przeciwdziałaniu mowie nienawiści skierowanej wobec mniejszości narodowych, etnicznych, religijnych, LGBTQ, kobiet czy osób z Dąbkowski – koordynator i trener młodzieżowej Kampanii Rady Europy Bez nienawiści w Polsce. Edukator medialny w Stowarzyszeniu Młodych Dziennikarzy "Polis". Współtwórca publikacji Youth4Diversity na temat podejmowania działań na rzecz praw człowieka przez młodzież (Bank Światowy), autor i współautor scenariuszy edukacji medialnej w ramach Polis i serwisu prowadzonego przez Fundację Nowoczesna Polska pod patronatem MEN, MKiDN oraz MAiC. Pracuje z młodzieżą, student(k)ami, edukator(k)ami, nauczyciel(k)ami i lokalnymi lider(k) nr 3Porozumienie w praktyceProwadzący: Daniel Bodył – Fundacja Krzyżowa dla Porozumienia EuropejskiegoSłowa mają siłę sprawczą i tworzą rzeczywistość. Możemy nimi budować mosty lub wznosić mury między ludźmi. To, w jaki sposób rozmówcy używają słów, decyduje o tym, czy uda im się stworzyć przestrzeń do autentycznego komunikacja może być z jednej strony alternatywą dla utartych schematów zachowań, które opierają się na ocenianiu innych, obraźliwych komentarzach, stosowaniu przemocy. Z drugiej strony odgrywa ona kluczową rolę w budowaniu w grupie relacji opartych na wzajemnym często słyszą, jak mówić nie mają, jakich słów używać nie powinni. To za mało, aby uporać się z mową nienawiści. Sukces stanie się możliwy, jeżeli wskazane zostaną alternatywy, które będą miały szansę być atrakcyjniejsze niż dotychczasowe schematy warsztatów zaprezentowane zostaną ćwiczenia rozwijające umiejętności: konstruktywnego wyrażania własnego zdania, rozmawiania w sytuacjach, w których uwidaczniają się różnice w opiniach, w punktach widzenia, w wartościach, jakimi kieruje się dana jednostka, wykazywania zrozumienia i szacunku dla osób, które mają inne przekonania i myślą w odmienny będą prowadzone w oparciu o model TZI (Themenzentrierte Interaktion) oraz model komunikacji Schulza von Bodył – specjalista ds. projektów edukacyjnych Międzynarodowego Domu Spotkań Młodzieży w Krzyżowej. Ukończył filologię germańską, studia podyplomowe z komunikacji międzykulturowej oraz dwuletnią szkołę trenerów, rekomendowaną przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Od ponad 12 lat pracuje w obszarze edukacji pozaformalnej, od roku 2010 prowadzi w Niepublicznej Placówce Doskonalenia Nauczycieli Akademia Europejska w Krzyżowej seminaria dla nauczycieli z Polski, Niemiec i Ukrainy w zakresie metodyki edukacji nr 4Szkolne Kodeksy Równego TraktowaniaProwadzący: Agnieszka Kozakoszczak – Fundacja na Rzecz Różnorodności Społecznej w WarszawieCelem warsztatów jest przybliżenie idei i założeń Kodeksu Równego Traktowania (KRT) jako narzędzia przeciwdziałania dyskryminacji i wspierania równego traktowania w warsztatu obejmuje następujące zagadnienia:przybliżenie działalności FRS,równe traktowanie i przeciwdziałanie dyskryminacji – najważniejsze zjawiska i mechanizmy,równe traktowanie w szkole,kodeks Równego Traktowania (KRT) – idea, założenia, cele,opracowanie i wdrażanie KRT w szkole krok po kroku,zastosowanie KRT w będą miały formę interaktywnej prezentacji i dyskusji, a jeśli starczy nam czasu, zaproszę Państwa także do analizy przypadku zastosowania KRT w praktyce na przykładzie case Kozakoszczak – trenerka antydyskryminacyjna, członkini zarządu i koordynatorka programu edukacyjnego Fundacji na rzecz Różnorodności Społecznej (FRS). Współautorkai realizatorka projektów edukacyjnych dotyczących różnorodności, przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu i dyskryminacji dla Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Warszawskiego Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń, Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego oraz licznych organizacji pozarządowych. Prowadzi warsztaty, szkolenia i konsultacje dla kadry pedagogicznej szkół, urzędników i urzędniczek oraz dzieci i młodzieży dotyczące równego traktowania, przeciwdziałania dyskryminacji oraz międzykulturowości. Współautorka artykułów specjalistycznych o tej tematyce. Członkini Towarzystwa Edukacji nr 5Co autor miał na myśli?Prowadzący: Tomasz Kuncewicz, Maciej Zabierowski – Centrum Żydowskie w OświęcimiuW erze Internetu jesteśmy zalewani wszechobecnymi memami, ostatnio także w związku z kryzysem humanitarnym na Bliskim Wschodzie. Warsztat jest propozycją krytycznego spojrzenia na przekazy wizualne w przestrzeni publicznej – na murach, plakatach i w Kuncewicz – dyrektor Centrum Żydowskiego w Oświęcimiu. Posiada bogate doświadczenie trenerskie w szkoleniach antydyskryminacyjnych dla dorosłych i studentów. Absolwent Departamentu Studiów Żydowskich i Bliskowschodnich na Uniwersytecie Brandeis w USA, Akademii Treningu Antydyskryminacyjnego oraz seminariów w Instytucie Yad Vashem w Izraelu. Członek Towarzystwa Edukacji Antydyskryminacyjnej. Maciej Zabierowski – koordynator projektu Zrozumieć zło. Warsztaty dla kadry zarządzającej w Policji. Prowadził wiele szkoleń antydyskryminacyjnych dla młodzieży i dorosłych. Absolwent Wydziału Historii na Uniwersytecie Jagiellońskim, Akademii Treningu Antydyskryminacyjnego oraz seminariów w Instytucie Yad Vashem w Izraelu, Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie oraz Facing History and Ourselves w Wielkiej Brytanii. Członek Towarzystwa Edukacji nr 6Efekt stłuczonej szklanki, czyli o słowach, które boląProwadzący: Małgorzata Matecka – Stowarzyszenie Nigdy więcejWarsztaty adresowane są do nauczycieli przedszkoli i szkół podstawowych (szczególnie klas I-III).Celem warsztatów jest budowanie postawy szacunku wobec innych ludzi oraz kształtowanie umiejętności porozumiewania się i wykluczanie języka zajęć koncentruje się na codziennej komunikacji międzyludzkiej. Jest to jeden z cyklu warsztatów, które trenerka realizuje w ramach Akademii tolerancji. Zaprezentuje ideę tych warsztatów oraz kilka praktycznych rozwiązań Matecka – członkini Stowarzyszenia Nigdy Więcej, członkini Stowarzyszenia Akademia Dziecięca, nauczycielka języka polskiego oraz wiedzy o kulturze w XII Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi, nauczycielka Pałacu Młodzieży w Łodzi, ubiegłoroczną laureatka Nagrody im. Ireny Sendlerowej Za naprawianie nr 7Palące słowaProwadzący: Mariola Jakacka, Piotr Dominiak – Raciborskie Stowarzyszenie Kulturalne ASKPalące słowa to warsztaty profilaktyczno-edukacyjne dla młodzieży i pedagogów, poświęcone problemowi mowy nienawiści to werbalne narzędzie rozpowszechniania antyspołecznych uprzedzeń i dyskryminacji ze względu na rozmaite cechy, takie jak: rasa, pochodzenie etniczne, narodowość, płeć, wiek, orientacja psychoseksualna czy światopogląd warsztatu jest pobudzenie do przyjęcia postawy otwartości i tolerancji, a także podniesienie świadomości o przyczynach i konsekwencjach mowy i technikiWarsztat prowadzony jest metodą budującą zaangażowanie uczestników w proces nabywania wiedzy w oparciu o ich osobiste doświadczenie. Zajęcia prowadzone są przez doświadczonych, certyfikowanych trenerów, dopasowujących na bieżąco sposób przekazywania wiedzy i narzędzia pracy do potrzeb są aktywne metody pracy: praca w małych grupach – Word cafe, metoda ról / drama / symulacja, dyskusja grupowa, film, mapa myśli, burza mózgów, omówienie efektów Jakacka – praktyk, animator, artysta, pedagog, instruktor malarstwa, grafiki i ceramiki, arteterapii, edukacji globalnej, reżyser, organizator i twórca projektów, grup, warsztatów i wystaw. Pracowała z ludźmi z każdej grupy wiekowej m. in. w Bytowskim Centrum Kultury, Zrzeszeniu Kaszubsko – Pomorskim, Fundacji Partnerstwo Dorzecze Słupii, Muzem Zachodniokaszubskim, placówkach kulturalno-oświatowych. Twórca grupy plastycznej Gwasz. Członkini Raciborskiego Stowarzyszenia Kulturalnego Dominiak - animator, doradca i trener w organizacjach pozarządowych, w Raciborskim Stowarzyszeniu Kulturalnym ASK, Forum Organizacji Pozarządowych Subregionu Zachodniego, Centrum Rozwoju Inicjatyw Społecznych CRIS w Rybniku i Ośrodku Działań Ekologicznych Źródła w Łodzi. Animuje grupy projektowe i społeczności lokalne, doradza osobom prywatnym i organizacjom pozarządowym w zakresie rozwoju ekonomii społecznej i aktywizacji społeczności, szkoli różne grupy zawodowe, społeczne i pokoleniowe w zakresie współpracy zespołowej, działania projektowego, a także edukacji ekologicznej i nr 8NiebieskoocyProwadzący: Anna Dzięgiel, Tomasz Wojtasik – Regionalny Ośrodek Metodyczno-Edukacyjny Metis w KatowicachFilm Niebieskoocy jest zapisem warsztatów prowadzonych przez Jane Elliott – jedną z najsłynniejszych amerykańskich trenerek zajmujących się problematyką równości i sama stwierdza, że Niebieskoocyto najlepszy ze wszystkich filmów, jakie do tej pory zrobiono na temat moich warsztatów, podsumowuje on 28 lat mojej pracy w szkołach, na uniwersytetach i w korporacjach. Elliott uważa, że osoba, która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały. Twierdzi ponadto, że najlepszą metodą uczenia o rasizmie jest stworzenie sytuacji, w której biali doświadczą na sobie pozwala widzom pośrednio wziąć udział w ćwiczeniu warsztatowym. W Niebieskookich obserwujemy grupę 40. dorosłych osób z Kansas City. Są wśród nich nauczyciele, policjanci, pracownicy administracji i pomocy społecznej, osoby o różnym kolorze skóry, pochodzeniu, kobiety i mężczyźni. Podczas warsztatów Elliott wdraża pseudonaukową teorię, która uzasadnia niższość osób o niebieskich oczach, stosuje wobec nich jawną dyskryminację i przeprowadza testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo. Widzimy, jak w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, dorosłych ludzi opanowuje przygnębienie i roztargnienie, mają trudności z wykonaniem najprostszych celem filmu nie jest jednak analiza sposobu prowadzenia ćwiczenia jako metody edukacyjnej, ale skłonienie oglądających do refleksji nad mechanizmami uprzedzeń, piętna i dyskryminacji. Film Niebieskoocy jest najczęściej wykorzystywanym materiałem audiowizualnym w edukacji dotyczącej praw człowieka, równości płci, demokracji, aktywności obywatelskiej, przeciwdziałania dyskryminacji. Jako element szkoleń i warsztatów był wykorzystywany w niemal wszystkich najważniejszych realizowanych w Polsce programach antydyskryminacyjnych.(Opis filmu opracowano na podstawie materiałów Fundacji Autonomia i Stowarzyszenia Kobiet KONSOLA) Warsztaty nr 9Pogodowy zawrót głowyProwadzący: Magdalena Lachawczak-BiadalskaWarsztaty adresowane są do nauczycieli przedszkoli i edukacji wczesnoszkolnej. Stanowią część autorskiego programu socjo-edukacyjnego Pogodowy zawrót głowy, który zabiera dzieci w niezapomnianą, pełną przygód, zabawną i rozwijającą podróż po krainie zjawisk dobrze znanym i przyjaznym środowisku, dzieci poznają i zrozumieją tak ważne pojęcia w życiu społecznym, jak indywidualizm, tolerancja, pomoc, współpraca i wiele innych. Dzieci, towarzysząc chmurce, płatkom śniegu i słońcu, doświadczają tego, że każdy z nas jest inny, a jednak wszyscy jesteśmy potrzebni, gdyż dopiero wspólnie tworzymy bardzo różnorodny ale spójny; piękny świat. Poznając rozterki i perypetie wiatru, tęczy i pozornie groźnej burzy, zrozumieją, że bycie innym jest wartościowe, a wspólna praca zawsze się do pracy w cyklu przygotowanych zajęć jest zbiór wierszyków socjo-edukacyjnych, w których każdy element pogody odzwierciedla inny problem życia emocjonalnego i społecznego. Dodatkowo wierszyki to świetna metoda na rozwijanie pamięci u dzieci oraz wzbogacenie ich słownictwa. W programie wykorzystywane są elementy dramy, integracji sensorycznej, kinezjologii, które swobodnie przeplatane są zabawami nr 10Teatr KamishibaiProwadzący: Zofia Piątkowska-Wolska – Wydawnictwo Tibum, KatowiceWarsztaty adresowane są do nauczycieli przedszkoli, edukacji wczesnoszkolnej oraz bibliotekarzy i nauczycieli świetlic szkolnych. Zawartość merytoryczna warsztatówHistoria KamishibaiPrzegląd historycznych dziejów Kamishibai od XII w. do współczesności. Skąd wywodzi się Kamishibai, jakie były jego losy w Japonii i dlaczego dziś, na całym świecie, osoby którym bliskie są nowatorskie metody w edukacji z powodzeniem po niego Kamishibai?Czym różni się Kamishibai od książki tradycyjnej, rola ilustracji w czytaniu dzieciom, jak ilustracja wspiera tekst i podtrzymuje uwagę młodych powoduje że dzieci są zafascynowane "magiczną skrzynką"?Jak twórczo pracować z dzieckiem przy pomocy Kamishibai?Rola aktywizująca Kamishibai – Kamishibai jako narzędzie umożliwiające naukę czytania i opowiadania, samodzielnego formułowania wypowiedzi i wykorzystać seans Kamishibai do pracy z dziećmi w różnym jako narzędzie do pracy metodą projektową – uczniowie tworzą własne opowieści jako metoda umożliwiająca tworzenie własnych pomocy jako narzędzie pracy w edukacji czytelniczej dzieci i pobrania: Załącznik: Części składowe Papierowego Teatru KAMISHIBAIZofia Piątkowska-Wolska – założycielka Wydawnictwa Tibum, pierwszego wydawcę Kamishibai w Polsce. Tłumaczka z języka francuskiego, przetłumaczyła kilkanaście książek o tematyce międzykulturowej. Kulturoznawczyni – ukończyła Wydział Filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz zarządzanie na Universite Lyon III w Lyonie. Pasjonatka kultury Dalekiego Wschodu i artystycznej ilustracji książkowej, prywatnie mama 9 letniego Tymona, którego pojawienie się na świecie pogłębiło jej zainteresowanie literaturą dziecięcą co zaowocowało decyzją o założeniu w 2012 roku Wydawnictwa Tibum. Opublikowano 4 września 2015 Zmieniono 2 października 2015 Zarchiwizowano 8 października 2015 . 256 472 56 481 85 339 213 418nienawidzę pracy w szkole
