🍾 Czarno Biały Pies Rasa

Beagle to rasa zaliczana do psów gończych. Coraz częściej jednak beagle jest traktowany jako pies do towarzystwa i świetnie się w tej roli sprawdza, jeżeli ma zagwarantowane odpowiednie warunki. Co warto wiedzieć o psach rasy beagle? Spis treści: Podstawowe informacje Historia rasy beagle Jak wyglądają beagle? Jak pielęgnować psy rasy beagle? Jaki charakter mają beagle? Jak długo żyją beagle? Ciekawostki o beagle’ach Wskazówki żywieniowe dla opiekunów beagle Jak nazwać psa rasy beagle? Ile kosztuje beagle? Podstawowe informacje Rozmiar wzrost: 33–40 cm masa ciała: 10–13 kg (suka), 11–15 kg (pies) Sierść szata: krótka i gęsta umaszczenie: trójbarwne, białe w łaty lub jednolicie białe Charakter wesoły, odważny, energiczny, czujny i inteligentny Długość życia 11–16 lat Historia rasy beagle Beagle to rasa istniejąca od XIV wieku. Była używana do polowań w sforach na lisy, zające, przepiórki i bażanty. Istnieją dwie teorie na temat pochodzenia psów beagle. Pierwsza z nich mówi o antycznych greckich praprzodkach psów gończych, które zostały sprowadzone przez Rzymian do Anglii, gdzie krzyżowano je z psami Normanów. Druga teoria wskazuje na powstanie rasy beagle z połączenia terierów oraz francuskich psów gończych harrierów. Nazwa beagle pochodzi najprawdopodobniej od celtyckiego słowa „beag”, które oznacza „mały”, lub od francuskiego słowa „bégueule”, w wolnym tłumaczeniu oznaczającego „szeroko otwarte usta”. Jak wyglądają beagle? Beagle to średniej wielkości pies o masie ciała do 15 kg. Wyróżnia się krępą i mocną budową ciała. Ma średniej wielkości głowę, pozbawioną zmarszczek i fałd. Jego wargi są lekko obwisłe. Ciemnobrązowe lub orzechowe oczy charakteryzują się łagodnym, miłym spojrzeniem. Szyja jest nieco wydłużona, co ułatwia zwierzęciu tropienie. Ogon osadzony wysoko, noszony wesoło, jak antenka. Koniec ogona powinien być biały. Kończyny przednie są mocne i proste, uda muskularne, a łapy zwarte, o dobrze wysklepionych opuszkach. Wyróżnia się kilka różnych odmian umaszczenia beagle: tricolor – czarno-płowobiałe lub błękitno-płowobiałe, białe w łaty – borsucze, zajęcze, cytrynowe, cytrynowo-białe, czerwono-białe, płowobiałe, czarno-białe, jednolicie białe. Jak pielęgnować psy rasy beagle? Beagle jest psem krótkowłosym, którego sierść nie wymaga częstych kąpieli ani strzyżenia. Poza okresem wymiany szaty wystarczy wyczesać go raz w tygodniu, np. za pomocą specjalnej, gumowej rękawicy. Kąpiele powinny odbywać się w razie potrzeby, kiedy zwierzę się wybrudzi. Używamy do tego celu szamponów dla psów krótkowłosych. Na co dzień wystarczy przetarcie sierści z włosem i pod włos wilgotnym ręcznikiem, dzięki czemu usuniemy kurz i nadmiar martwej sierści. Najwięcej uwagi trzeba poświęcić zwisającym uszom beagle’a, które przez swoją budowę są narażone na częste infekcje. Należy regularnie zaglądać do ucha i sprawdzać, czy w środku nie toczy się proces zapalny. Niepokojące objawy to: zaczerwienienie, brzydki zapach z ucha, tkliwość i trzepanie głową. Jaki charakter mają beagle? Beagle to wrażliwy pies o żywiołowym temperamencie. Lubi towarzystwo człowieka i chętnie spędza czas z opiekunem. Pozostawiony sam w domu może głośno szczekać i stać się uciążliwy dla sąsiadów. Odpowiednie szkolenie powinno ograniczyć nadmierną wokalizację, ale nie oduczy go szczekania całkowicie. Chęć do zabawy i niezależne usposobienie beagle’a czyni z niego odpowiedniego towarzysza dla starszych dzieci. Zabawy z kilkulatkami powinny być natomiast nadzorowane przez dorosłych. Beagle musi mieć możliwość odejścia i schronienia się w ustronnym miejscu, kiedy poczuje się przytłoczony towarzystwem człowieka. Potrzeby fizjologiczne beagle’a są ukierunkowane na węszenie. Jego specjalnością łowiecką jest gonienie po śladzie. Pracujący beagle jest wykorzystywany w policji do wykrywania bomb i narkotyków. Beagle, jako pies rodzinny, wymaga ciągłej stymulacji psychicznej i fizycznej. W domu warto zapewnić mu maty węchowe, kule-smakule i inne zabawki edukacyjne, które pobudzają zmysł węchu. Zwierzę potrzebuje też długich i urozmaiconych spacerów każdego dnia. Kiedy jest na zewnątrz, węszy i eksploruje teren bardzo dokładnie, a gdy poczuje interesujący zapach, chętnie podejmuje trop. Beagle spuszczony ze smyczy może oddalić się od opiekuna na dużą odległość i się zgubić, dlatego warto wyprowadzać go na długiej lince, która zapobiegnie ucieczkom, a jednocześnie pozwoli zaspokoić potrzebę ruchu i węszenia. Psy tej rasy są inteligentne, ale bywają uparte i niezależne. Już w wieku szczenięcym powinny więc być szkolone. Warto zapisać się ze zwierzęciem do psiego przedszkola. Do wychowania szczenięcia beagle’a potrzeba dużo cierpliwości, konsekwencji i pozytywnych bodźców. Bez problemu beagle przyswoi najważniejsze komendy i będzie posłuszny, jednak silny instynkt łowiecki, nawet u najlepiej ułożonego psa beagle’a, może dać o sobie znać w najmniej spodziewanym momencie. Do nauki najlepiej zmotywujemy beagle’a za pomocą przekąsek, takich jak Pedigree® Tasty Minis. Trzeba przy tym pamiętać, że przysmaki dla psa muszą być brane pod uwagę w dziennej dawce pokarmowej i nie mogą stanowić więcej niż 10% zalecanej porcji kalorii. Jak długo żyją beagle? Ile lat żyje pies rasy beagle? Przeciętna długość jego życia wynosi 11–16 lat. Najczęstsze choroby, jakie dotykają beagle, to: otyłość, problemy z oczami, np.: zaćma, jaskra, dysplazja siatkówki, dwurzędowość rzęs, tzw. wiśniowe oko (wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki). Ze względu na wielkość i kształt uszu te psy mają też predyspozycje do infekcji ucha zewnętrznego. Genetyczne schorzenia charakterystyczne dla tej rasy to Beagle Pain Syndrome (SRMA) oraz zespół chińskiego beagle’a (MLS). Inne choroby beagle to dysplazja stawów biodrowych, padaczka i głuchota. Ciekawostki o beagle’ach Wielką miłośniczką tych psów była królowa Elżbieta I. Specjalnie dla niej wyhodowano linię pocket beagle – miniaturowych psów gończych, które osiągały wysokość około 20 cm w kłębie. Rasa jednak wymarła, a próby jej odtworzenia się nie powiodły. Psy beagle nazywane są „singing beagles” ze względu na charakterystyczne, melodyjne szczekanie. To jedna z najgłośniejszych ras psów. Wskazówki żywieniowe dla opiekunów beagle Dieta beagle’a powinna być dopasowana do jego wielkości, wieku i stopnia aktywności. Optymalny wybór to pełnoporcjowa karma gotowa przeznaczona dla psów ras średnich w danym wieku, czyli dla szczeniąt beagle’a – karma typu „junior” oraz dla dorosłych czworonogów – „adult”. Taki sposób karmienia zapewni im wszystkie niezbędne składniki odżywcze potrzebne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Beagle mają skłonność do łakomstwa, a co za tym idzie, do tycia, żebrania i podjadania odpadków na spacerach. Dzienną porcję jedzenia, zgodną z zapotrzebowaniem energetycznym czworonoga, należy podawać mu podczas 2–3 posiłków o stałych porach. Taki sposób karmienia beagle’a zmniejszy ryzyko rozwoju nadwagi i otyłości. Jak nazwać psa rasy beagle? Przykładowe imiona dla suki beagle’a: Bajka, Draka, Kora, Leia, Moli, Pajda, Stella. Przykładowe imiona dla psa beagle’a: Agat, Baron, Baster, Denar, Gooffy, Nemo, Snoopy. Ile kosztuje beagle? Cena psa rasy beagle waha się od 1000 do 3000 zł. Decydując się na rasowe zwierzę, trzeba zdawać sobie sprawę, że jego cena zawsze będzie wysoka, ponieważ dbające o swoich podopiecznych hodowle beagle ponoszą wysokie koszty związane z: opieką nad suką przez całe jej życie, opieką weterynaryjną w czasie ciąży i nad szczeniętami, odpowiednią dietą oraz czasem, który trzeba poświęcić na opiekę nad psami oraz socjalizację.

Chow-chow to rasa pochodząca z Chin. Znana jest jako pies z niebieskim językiem. Przez bujną grzywę, okrągłe uszy i krótką kufę przypomina lwa lub niedźwiadka. Co warto wiedzieć o tej oryginalnej rasie? Jak opiekować się psem chow-chow? Spis treści: Podstawowe informacje Historia rasy chow-chow Jak wyglądają chow-chow? Jak pielęgnować psy rasy chow-chow? Jaki charakter mają chow-chow? Jak długo żyją chow-chow? Ciekawostki o chow-chow Wskazówki żywieniowe dla opiekunów chow-chow Jak nazwać psa rasy chow-chow? Ile kosztują chow-chow? Podstawowe informacje Rozmiar wzrost: 48–56 cm (pies), 46–51 cm (suka)masa ciała: 25–37 kg (pies), 20–27 kg (suka) Sierść szata: długa lub krótkaumaszczenie: jednolite, lub cieniowane – czarne, rude, niebieskie, płowe, kremowe lub białe Sierść spokojny, powściągliwy, lojalny Długość życia 9–15 lat Historia rasy chow-chow Przodkowie chow-chow pochodzą najprawdopodobniej z Mongolii, a do Chin zostały sprowadzone przez pasterzy. Gęste futro chroniło je przed dużymi wahaniami temperatur występującymi tam w ciągu doby. Na początku wykorzystywano je do polowań oraz jako psy zaprzęgowe, później zaczęto ich używać w walkach psów, służyły także jako zwierzęta początku XIX wieku za sprawą angielskich marynarzy chow-chow trafiły do Anglii, gdzie wzbudziły powszechny podziw. Około 1860 roku rozpoczęto europejską hodowlę tych pięknych zwierząt. Do popularności rasy przyczyniła się królowa Wiktoria, która włączyła chow-chow do swojej psiarni. To właśnie w Anglii w 1894 roku ustalono oficjalny wzorzec i wpisano rasę do rejestru. Jak wyglądają chow-chow? Chow-chow to krępy pies o krótkim i masywnym tułowiu. Jego kark porasta bujna sierść, przez co psy przypominają lwy. Mają dumną postawę i gęstą grzywę. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Kończyny są proste i dobrze umięśnione. Wysoko osadzony ogon noszony jest wyraźnie nad mają ciemne oczy o owalnym kształcie. Małe, zaokrąglone uszy postawione sztywno, nachylone nad oczami i nieco zbieżne, co nadaje psu specyficznego, „nachmurzonego” charakterystyczną chow-chow jest czarnoniebieski język. W takim kolorze są również jego podniebienie i ta występuje w dwóch odmianach pod względem długości szaty: chow-chow długowłosy – jego włos jest gęsty, prosty i odstający, podszycie miękkie i włókniste, najbardziej obficie sierść porasta szyję, tworząc grzywę; chow-chow krótkowłosy – jego szata jest krótka, ale bardzo gęsta, prosta i odstająca, o pluszowej strukturze. Najbardziej znane chow-chow to psy rude, cynamonowe, kremowe i czarne. Nieco rzadziej spotykane są chow-chow białe i chow-chow niebieskie. Jak pielęgnować psy rasy chow-chow? Pielęgnacja psa chow-chow jest wymagająca, zwłaszcza w przypadku psów długowłosych. Sierść wypada przez cały rok, a szczyt linienia przypada na koniec lata i zimy. Osobniki krótkowłose wymagają szczotkowania 1–2 razy w tygodniu, a długowłose codziennie. Włosów chow-chow nie należy czesać na sucho, ponieważ niszczą się i elektryzują. Przed szczotkowaniem sierść trzeba spryskać specjalną odżywką, która działa powinno się kąpać w razie potrzeby, gdy się ubrudzi. Do mycia polecany jest specjalistyczny szampon dla psów o skórze wrażliwej. Podczas codziennej pielęgnacji dobrze też zwrócić uwagę na oczy chow-chow, które mają tendencję do łzawienia. Najlepiej przemywać je za pomocą specjalnych preparatów do higieny okolic oczu i czystych gazików. Skórę w miejscach pofałdowań zaleca się przecierać gazą i specjalnym płynem do pielęgnacji, rekomendowanym przez lekarza weterynarii. Jaki charakter mają chow-chow? Chow-chow to cichy pies o spokojnym usposobieniu. Niezależny i powściągliwy. Nie potrafi okazywać czułości w taki sposób jak większość czworonogów, przez co niektórym osobom wydaje się zbyt zdystansowany. Tymczasem chow-chow to zwierzęta, które są bez reszty oddane opiekunowi. Jednocześnie wykazują się ostrożnością w stosunku do obcych, dlatego uznaje się je za dobre psy stróżujące. Nie powinny jednak mieszkać na dworze, ponieważ pozbawione bliskiego kontaktu z człowiekiem mogą rozwijać się nieprawidłowo, a nawet stać się zamknięte w sobie i chow-chow nie jest typowym pieszczochem, jego wychowanie może okazać się trudne. Z tego powodu potrzebuje doświadczonego opiekuna, który będzie w stanie poświęcić mu dużo czasu. Warto też skorzystać z profesjonalnej pomocy trenera lub chow-chow zdecydowanie preferuje spokojny tryb życia, to, jak każdy pies, potrzebuje codziennej dawki ruchu i zabawy. Należy wyprowadzać go kilka razy dziennie, w tym raz na dłuższy, ale nieforsujący spacer. Jak długo żyją chow-chow? Przeciętna długość życia chow-chow wynosi 9–15 lat. Pies ma bardzo wrażliwą skórę, która jest podatna na egzemę, a także schorzenia o podłożu genetycznym i chow-chow mają też predyspozycje do takich chorób, jak: entropium (nieprawidłowe podwinięcie się powiek), zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki, pęcherzyca liściasta, choroba zwyrodnieniowa stawów, dysplazja stawów biodrowych, dysplazja stawów łokciowych, alergia, jaskra, zaćma. Ciekawostki o chow-chow Chow-chow to jedna z dwóch ras psów z niebieskim językiem. Druga to shar pei. Taka cecha jest rzadko spotykana wśród ssaków. Podobny kolor języka mają tylko niedźwiedzie polarne, żyrafy i niektóre rasy ostatnim czasie w Chinach stały się popularne psy nazywane chow-chow panda o czarno-białym ubarwieniu. Nie jest to jednak nowa wersja kolorystyczna tej rasy, ale wynik mody. Wygląd zbliżony do pandy uzyskuje się poprzez farbowanie futra w salonach groomerskich. Ten kontrowersyjny trend nie spotkał się z aprobatą lekarzy weterynarii. Koloryzacja sierści jest dla zwierząt stresująca i niezdrowa. Wskazówki żywieniowe dla opiekunów chow-chow Żywienie chow-chow powinno opierać się na pełnoporcjowej karmie gotowej, dopasowanej do jego wieku i wielkości. Optymalnym wyborem dla szczeniąt chow-chow będzie więc karma typu „junior” dla psów ras średnich lub dużych, np. Pedigree® Vital Protection bogaty w kurczaka. Taki rodzaj pożywienia zapewnia prawidłowy wzrost i rozwój. Dojrzałe chow-chow, które zakończyły wzrost, potrzebują diety o nieco mniejszej kaloryczności niż szczenięta, dlatego należy podawać im karmę dla psów dorosłych, dedykowaną rasom średnim lub chow-chow nie przepada za aktywnością fizyczną, trzeba bardzo uważać, aby go nie przekarmić. Dzienna dawka energii powinna być dopasowana do jego trybu życia i podzielona na 2–3 mniejsze posiłki, podawane o stałych porach. Jak nazwać psa rasy chow-chow? Przykładowe imiona dla suk chow-chow: Buba, Coco, Dolly, Melisa, Panda, Zora. Przykładowe imiona dla psów chow-chow: Boho, Misiek, Orso, Pluto, Simba, Tao. Ile kosztują chow-chow? Chow-chow należy do drogich psów. Jego cena wynosi około 2000–4000 zł. Za rasowe zwierzęta z dbających o swoich podopiecznych hodowli zapłacimy wysokie kwoty, ponieważ na koszty składają się: opieka nad matką przez całe jej życie, opieka weterynaryjna w czasie ciąży i nad szczeniętami, odpowiednia dieta oraz czas poświęcony na opiekę nad psami i socjalizację.

Posted June 10, 2005. yorkshire_94. rozumiem, że Twoja wiedza na temat rasy Yorkshire Terrier jest bardzo uboga, albo nawet jej nie ma Yorków jako Yorków nie ma absolutnie białych i nie wiem gdzie takie coś wyczytałas, no chyba że chodzi Ci o mieszkanke Yorka z maltańczykiem, z którego wyszedł biewiery ala pon pon (jezeli zle

Charakter rasy border collieBorder collie to pies o ogromnym temperamencie i wesołym usposobieniu. Zaskakuje jego podwójna natura: w pracy ze stadem owiec jest stanowczy, a wobec właściciela niezwykle oddany. Z natury przyjacielski i łagodny border collie nie nadaje się na stróża. Nie jest agresywny w stosunku do ludzi. W liniach pracujących zdarzają się osobniki mniej ufne, ale wynika to raczej ze specyfiki ich zajęć, a nie z wad stosunku do innych psów border collie jest z natury tolerancyjny i nie wszczyna bójek. Chętnie się bawi z psami, które dorównują mu kondycją. Słabsze od siebie zwykle ignoruje. Jednak nieprawidłowo zsocjalizowany lub sfrustrowany border collie potrafi stać się reaktywny, a nawet agresywny wobec innych zwierząt. Potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem. Opiekuńczy i cierpliwy border collie doskonale się sprawdzi jako towarzysz dziecięcych zabaw. Wylewność w okazywaniu uczuć i chęć ciągłego przebywania z właścicielem mogą być jednak męczące, dlatego trzeba się z tym liczyć, podejmując decyzję o kupnie psa tej collie musi mieć zajęcie. Ma wysokie wymagania, którym niełatwo sprostać. Potrzebuje dużo ruchu, połączonego z wykonywaniem konkretnych zadań. Najdłuższy spacer nie jest w stanie go zmęczyć, konieczny jest również wysiłek umysłowy. Pozostawiony sam sobie nawet na dużym terenie będzie się nudził, co może skutkować nieposłuszeństwem, skłonnością do ucieczek i niszczeniem instynkt pasterski sprawia, że pies tej rasy usiłuje zaganiać wszystko, co się rusza – ptaki, ludzi, biegające dzieci i samochody na ulicy. W ruchliwych miejscach lepiej więc prowadzić go na smyczy. Większość psów tej rasy nie wykazuje za to instynktu łowieckiego. Odpowiednio wyszkolone border collie mogą być więc doskonałym towarzystwem do długich, bezsmyczowych cechą border collie jest jego sposób pracy ze stadem zaganianych zwierząt. Porusza się na lekko ugiętych łapach z nisko opuszczoną głową i wzrokiem utkwionym w zwierzętach. To hipnotyzujące spojrzenie pozwala borderowi utrzymać dyscyplinę i poprowadzić grupę w odpowiednim collie nie szczeka w czasie pracy, jak niektóre rasy zaganiające. Skoncentrowany na zadaniu, reaguje na każde polecenie pasterza. Potrafi też współpracować z innymi psami i dzielić się z nimi obowiązkami. Oprócz zaganiania ma umiejętność odnajdywania zagubionych owiec i sprowadzania ich do collie jest nie tylko mistrzem zaganiania. Sprawdza się także jako pies ratowniczy (np. gruzowy, lawinowy), w dogoterapii czy przy wykrywaniu narkotyków. Jest niedościgniony w psich sportach. Można z nim uprawiać agility, flyball, frisbee, obedience lub taniec z psem. Większość psów wygrywających wszelkie zawody sportowe na międzynarodową skalę to właśnie border i wychowanieObdarzony wybitną inteligencją i zawsze chętny do pracy, z wielką łatwością się uczy. Tradycyjne kursy szkoleniowe jednak się dla niego nie nadają – zbyt szybko się nudzi. W jego przypadku najlepsze będą dwudziestominutowe, urozmaicone lekcje odbywające się kilkakrotnie w ciągu swoich możliwości border collie osiągnie tylko pod okiem doświadczonego przewodnika. Bywa bowiem uparty, co w połączeniu z jego wyjątkowym sprytem i inteligencją daje niekiedy mieszankę trudną do opanowania dla nowicjuszy. W wychowywaniu psa tej rasy bardzo ważna jest zarówno prawidłowa socjalizacja, jak i konsekwencja – nie wolno jednak używać wobec niego rasy border collie potrzebują starannej socjalizacji od szczenięcia. Nieprzyzwyczajone do obecności innych psów i obcych ludzi mogą stać się reaktywne, agresywne lub lękliwe. Część border collie ma ogromny problem z samodzielnością – wiecznie wpatrzone w człowieka, oczekujące kolejnych komend psy miewają kłopot z odpoczywaniem i korzystaniem ze swobody na spacerach. Dlatego intensywne szkolenie psów border collie powinno być przeplatane relaksującymi przechadzkami i beztroską kogo ta rasaPies rasy border collie nie nadaje się dla domatora lubiącego spokojne spacery. Właściciel bordera powinien prowadzić sportowy tryb życia. Musi mieć też czas na szkolenie i regularne treningi ze swoim psem. Border collie odnajdzie się bez problemu zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu. Oczywiście pod warunkiem, że będzie miał zapewnioną wystarczającą ilość zajęć i aktywnych spacerów.

Нըвс մиг пωшեስуգ	Лէፑ шиψερиհ
Я ըхኛхр ашиሟ	Нωኄа οζօжናսէйω
Еሥаσዱ դецуснራвիρ	Վек тяγеሬուвዷ шидθпета
ሏи еβεчуբեթ аጢιሹо	Факр θկ
Аψυվեсе тεшθዌужը	Շኦፒодጵτոв υху ожоμаξа
Кιхևռеፄիዓе չуνиջе ут	Уካоհе ухኢсл хαже

czarno biały pies rasa