To oczywiście bzdura, newage’owe czary mary. Kamienie są nieprzeniknione. Zwłaszcza dla ptaków. Szymborska puka puk puk do kamienia, który milcząc zamyka się w nieprzeniknionej monadyczności swojej; krakowska poetka z właściwym sobie wdziękiem odpowiada na to delikatnym, autoironią podszytym zdziwieniem. Dla Sartre’a W nauce rozpoznawania ptasich odgłosów pomagać mogą zarówno nowoczesne programy komputerowe, jak i starodawne powiedzonka, w których próbowano przełożyć ptasi śpiew na język polski - zdradzają ornitolodzy. Kiedy po zimie zaczyna się robić ciepło, możemy usłyszeć śpiew ptaków, które ustalają swoje terytoria i szukają partnerek. Nie zawsze jednak jesteśmy w stanie rozpoznać, co to za ptak. Ornitolodzy zdradzają, co może nam pomóc w dopasowaniu śpiewu do gatunku ptaka. Paweł T. Dolata z Południowowielkopolskiej Grupy Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków wyjaśnia, że śpiew ptaków nie zawsze łatwo jest opisać czy oddać ludzkim językiem. Zdarza się jednak, że nazwy ptaków pochodzą od wydawanych przez nie odgłosów. Takim przykładem jest np. kukułka. Dolata podaje, że na wilgę w staropolskim mówiono „zofija”, a w ludowym czeskim „amelia”, a wszystkie te nazwy to właśnie próby naśladowania ich odgłosów. Również nazwa derkacz pochodzi od derkającego dźwięku "der der der" wydawanego przez ten gatunek ptaka. Z kolei odgłos ptaka pierwiosnka został uwieczniony w jego nazwie niemieckiej - Zilpzalp, czy angielskiej - Chiffchaff. Poza tym ptasie głosy mają też swoje nazwy, w których pobrzmiewa echo oryginalnego dźwięku: i tak bociany klekoczą, gęsi gęgają, kruki kraczą, puszczyki pohukują, wróble ćwierkają, a gołębie gruchają. Paweł Dolata przypomina, że ornitolodzy od dawna zbierali próby oddania w polszczyźnie ptasich odgłosów - np. prof. Jan Sokołowski w połowie ubiegłego wieku zapisywał ludowe powiedzonka odnoszące się do ptasich głosów. "I tak np. przepiórkę, która odzywa się głównie w czerwcu i lipcu, naśladowano słowami +pójdźcie żąć+, z kolei w śpiewie sikorki słyszano słowa +tata pije, tata bije+" - podaje przykład Dolata. Prof. Tomasz Osiejuk z Wydziału Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wyjaśnia, że w rozpoznawaniu gatunków ptaków bardzo pomocne jest kojarzenie informacji środowiskowej. Na polu czy łące można usłyszeć zupełnie inne gatunki niż w lesie. Warto też rozłożyć sobie śpiew ptaka na różne czynniki i na podstawie konkretnych cech zawężać zakres możliwych gatunków. Można więc się zastanowić, czy słyszymy śpiew ciągły - jak u skowronka, który produkuje sylaby przez kilka czy nawet kilkadziesiąt minut - czy raczej są to krótkie piosenki oddzielone ciszą. Warto ustalić, czy głos jest wysoki czy niższy, jaka jest długość piosenki - czy trwa sekundę - dwie, czy kilkanaście, czy są to proste gwizdy, czy może głos jest modulowany i czy w trakcie śpiewu zmienia się jego głośność. "Zestawiając tego typu cechy, jesteśmy w stanie bardzo zredukować listę możliwości" - zaznacza ekspert. Prof. Osiejuk uważa, że przy uczeniu się ptasich głosów może pomóc komputer. Radzi, by nagrania śpiewu ptaków (dostępne są płyty z takimi odgłosami) odtwarzać w programach komputerowych (wystarczą darmowe), które pozwalają zobaczyć ścieżkę dźwiękową w postaci obrazu - tzw. sonogramu. "To znacząco ułatwia zapamiętywanie dźwięków - różne głosy różnie wyglądają" - mówi badacz i dodaje, że inaczej na sonogramie wygląda prosty dźwięk, a inaczej złożona melodia. Patrząc na sam sonogram możemy więc wyciągnąć wiele informacji o dźwięku. Ornitolog radzi, by naukę zaczynać od gatunków, które mieszkają blisko nas - później w terenie nie będziemy mieli z nimi problemów. Jednak badacz przyznaje, że najlepszym sposobem rozróżniania poszczególnych gatunków jest wycieczka w teren z ornitologiem lub z kimś, kto rozpoznawać ptasie głosy już potrafi. "Różne gatunki mają różne predyspozycje do słuchania. Człowiek nie słyszy jak ptaki - opowiada prof. Osiejuk. - Słyszymy w innym zakresie częstotliwości - od 20 Hz do 20 kHz, a ptaki słyszą dźwięki od 10 do 12 kHz. Słyszymy też dźwięki cichsze - no może tylko sowy lepiej od nas je słyszą - i lepiej rozróżniamy dźwięki o różnej głośności. Potrafimy rozróżnić dźwięki różniące się głośnością o 1 dB, a ptaki - 1,5 - 2 dB. Ale za to ptaki są od nas lepsze, jeśli chodzi o rozdzielczość czasową. My jesteśmy w stanie rozpoznać dwa dźwięki, jeśli są one rozdzielone ciszą, która trwa 5-10 ms. Dla ptaków wystarczy zaledwie 1-2 ms. Dlatego np. śpiew kulczyka to dla nas bełkot - nie jesteśmy w stanie rozdzielić wydawanych przez niego dźwięków, ale ptaki tę informację odczytują". Ekspert z UAM podkreśla, że nie tylko ludzie uczą się rozpoznawania ptasich głosów. Robią to również same ptaki, u których umiejętność śpiewu czy rozpoznawania piosenek sąsiadów wcale nie jest wrodzona - dopiero z czasem nabywają ją, ucząc się od innych osobników. Prof. Osiejuk przyznaje, że umiejętność nauki skomplikowanych sygnałów dźwiękowych nie jest wśród zwierząt powszechna - wśród naczelnych jest do tego zdolny tylko człowiek, a wśród ssaków są to jeszcze walenie, do pewnego stopnia słonie i najprawdopodobniej przynajmniej niektóre nietoperze i płetwonogie. Jednak to właśnie ptaki - zwłaszcza zeberka - są głównym modelem do badań, jak przebiega na poziomie mózgu proces uczenia się skomplikowanych zachowań - czyli np. śpiewu. "Uzyskujemy w ten sposób wiedzę, która pozwala zrozumieć ewolucję mowy, a nawet pozwala w diagnozowaniu chorób" - zaznacza badacz i dodaje, że analizując głos człowieka można bezinwazyjnie diagnozować pewne choroby czy zmiany w organizmie, niezwiązane w swojej istocie z aparatem mowy. PAP - Nauka w Polsce, Ludwika Tomala lt/ agt/ tot/

Plik Istoty świetliste nie boją się żadnego promienowania.Ziria z wymiaru wibracji naśladuje głosy ptaków.mp4 na koncie użytkownika o8800925 • folder Jan Dociekliwy • Data dodania: 18 sty 2019

10 Najpopularniejszych papug cieszy się dużym zainteresowaniem wśród miłośników tych egzotycznych ptaków. Papugi obok kanarków są najczęściej trzymanymi ptakami w polskich domach. Posiadają one swoje potrzeby, którym należy sprostać. Specjalistyczne poradniki pozwolą wybrać gatunek i płeć Najpopularniejszych papug jest najczęściej hodowanych w Polsce. Ptaki te cieszą się dużym zainteresowaniem. Wiele ludzi trzyma w mieszkaniu nie tylko papugę, ale także kanarka, psa i kota. Dzieci na domowego pupila coraz częściej wybierają egzotycznego ptaka. Świat papug jest dla ludzi bardzo interesujący i dostarcza wciąż nowych papugi w polskich domach10 Najpopularniejszych papug bardzo często towarzyszy w codziennym życiu człowieka. Na ptaka egzotycznego niejednokrotnie decydują się rodziny z dziećmi i osoby samotne. Koszt papugi zależy od gatunku i wielkości ptaka. Małe papużki nie są drogie, ale średnie czy duże to już dosyć wysoki koszt. Mniejsze osobniki można kupić w sklepach zoologicznych, a duże w specjalistycznych Najpopularniejszych papug kupowanych jest przez Polaków. Przed zakupem ptaka egzotycznego należy poznać jego wymagania i stworzyć mu odpowiednie warunki bytowania. Nie wolno jest zapominać, że duże gatunki ptaków potrzebują znacznie większej przestrzeni do życia niż małe osobniki. Przyszły właściciel papugi powinien ze wszystkimi domownikami przeanalizować plusy i minusy posiadania ptaka określonego 10 najpopularniejszych papug należy zaliczyć:Papużki falistePapużki faliste, które najliczniej hodowane są na kuli ziemskiej. Ich ojczyzną jest Australia. Zamieszkują tam równiny porośnięte trawą i krzewami, sporadycznie drzewami. Największą aktywność wykazują wczesnym rankiem i wieczorem w pobliżu źródeł wody. Papużki charakteryzują się żywym usposobieniem i dużym temperamentem. W warunkach domowych najlepiej trzymać parkę lub kilka osobników, ponieważ są to papugi stadne. Gatunek ten ma zdolności mimetyczne, dlatego z łatwością naśladuje ludzką mowę. Powtarzają zasłyszane dźwięki, gdy są trzymane pojedynczo. Mogą w niewoli dożyć 15 o: Papużka falistaPapużki nierozłączkiPapużki nierozłączki to śliczne ptaki często hodowane w domach. Pochodzą one z Afryki i Madagaskaru, gdzie żyje tylko nierozłączka siwogłowa. Papugi te w środowisku naturalnym zakładają gniazda w dziuplach drzew. Są to ptaki egzotyczne o pięknym ubarwieniu. Papużki nierozłączki są bardzo towarzyskie i hałaśliwe. Wydają piskliwe i głośne dźwięki. Wyróżnia się 9 gatunków tych ptaków. Wszystkie gatunki papużek nierozłączek są ptakami monogamicznymi. Papużki nierozłączki to bardzo inteligentne ptaki. Chętnie powtarzają proste sztuczki. Potrzebna jest im ciągła stymulacja. Są to niezwykle towarzyskie ptaki, które potrzebują miłości. Trzeba im zapewnić ciągły dostęp do zabawek. Dożywają do 15 lat, podobnie jak papużki o: Papużki nierozłączkiNimfyNimfy, które obok papużek falistych są najczęściej trzymanymi papugami w domach. Ptaki te pochodzą z Australii. Nimfy często komunikują się pomiędzy sobą podczas budowy gniazda, a swoje niezadowolenie akcentują skrzeczącym głosem. Samce potrafią ciekawie śpiewać. Naśladują swoich członków stada, kiedy mają około roku. Śpiewające samce nie są rzadkością. Wyrażają w ten sposób swoje radości, a także zwracają na siebie uwagę samic. Potrafią naśladować gwizdanie człowieka, a nawet wplatać w swój śpiew. Młoda papuga odizolowana od pozostałych ptaków i trzymana w klatce przeważnie toleruje jedynie swojego opiekuna. W warunkach domowych mogą żyć 20 o: NimfyRozella białolicaRozella białolica, która jest bardzo atrakcyjnym ptakiem. Posiada piękne upierzenie i raczej łagodne usposobienie. Została odkryta w Australii przez Anglików w 1789 roku. Do Nowej Zelandii została wprowadzona sztucznie. Istnieją trzy podgatunki, które różnią się pomiędzy sobą odcieniem upierzenia i intensywnością barwy żółtej. W środowisku naturalnym zamieszkują sawanny, ogrody, parki i pola uprawne. Można spotkać je na przedmieściach miast. Papugi te unikają lasów. W upalne dni znajdują schronienie w cieniu eukaliptusów. Do hodowli jednego osobnika wystarczy obszerna klatka. Piękny i atrakcyjny wygląd tych ptaków, barwne upierzenie, a także ich zachowanie coraz bardziej zwiększa ludzkie zainteresowanie. Rozella białolica w niewoli może żyć 20 o: RozelleŻakoŻako to bardzo inteligentny ptak będący marzeniem wielu ludzi. Ptaki te żyją w lasach deszczowych na terenach Zachodniej i Środkowej Afryki. Ich ulubionym miejscem są Wyspy Świętego Tomasza i Książęca. Zamieszkują lasy galeriowe, gęste lasy tropikalne i ich obrzeża, przeważnie lasy z palmami Elaeis. Żako jest największą papugą afrykańską. Ptaki te nie są trudne do oswojenia i szybko przywiązują się do człowieka. Niekiedy mają trudny charakter i swoje humory. Mogą być agresywne w stosunku do niektórych ludzi. Poza tym reagują nerwowo na niektóre odgłosy i kolory. Wpadają wówczas w panikę i nie jest łatwo je uspokoić. Żako nie jest polecane alergikom, gdyż może uczulać wydzielonym przez gruczoł pudrem. Często uważana jest za jednego z najlepiej naśladujących dźwięki ptaków. Żako na wolności żyje około 40 lat, a w niewoli może dożyć 70 lat, a nawet o: ŻakoAleksandretta obrożnaAleksandretta obrożna zamieszkuje Środkową i Wschodnią Afrykę, Półwysep Indyjski z Cejlonem. Jest to piękny ptak ozdobny. Na wolności gniazduje w dziuplach, najczęściej palm, sporadycznie w budynkach. Ptaki te potrafią przetrwać w trudnych warunkach pogodowych i zadbać o swoje pożywienie, również na terenie Europy. Aleksandretta obrożna zadomowiła się na stałe w Polsce. W niewoli wymaga ona obszernej woliery zewnętrznej, w której może przebywać podczas łagodnej zimy. Posiada ona silny dziób i dlatego klatki powinny być metalowe o mocnej konstrukcji. Jest to papuga hałaśliwa. Nie jest trudna do oswojenia i potrafi naśladować ludzką mowę. Szybko przywiązuje się do swojego opiekuna pod warunkiem, że jest to bardzo młoda papuga. W niewoli może żyć 25-30 o: AleksandrettaLorysa górskaLorysa górska to jest piękną papugą ozdobną w kolorach tęczy. Występuje w południowo – wschodniej i północnej Australii. Żyje w lasach eukaliptusowych, rzadkich lasach deszczowych i namorzynowych. Na przykład papugi te można spotkać w parkach, sadach i w przydomowych ogródkach. Larysy górskie przebywają również w lasach manganowych, które rosną na styku lądu i morza. Jest to wielobarwny i piękny ptak o harmonijnej budowie. Ze względu na swoją kolorystykę nazywana jest także lorysą tęczową. Papuga ta jest z natury ptakiem śmiałym i skorym do zabaw. Jest bardzo ruchliwa i lubi prowadzić intensywny tryb życia. Bardzo szybko uczy się pojedynczych słów i zwrotów. Lubi naśladować dźwięki i często je powtarza. Jest papugą hałaśliwą. Długość jej życia wynosi 20 lat, a nawet dłużej. Zdarzają się osobniki dożywające 25 o: Lorysa górskaAmazonka niebieskoczelnaAmazonka niebieskoczelna to piękny ptak ozdobny, gdzie w jej upierzeniu przeważa barwa zielona. Pochodzi z terenów wschodnich Brazylii, Boliwii, Paragwaju i północnej części Argentyny. W naturze zamieszkuje lasy deszczowe. Można ją również spotkać na zadrzewionych stepach, ale zawsze blisko rzek. Prowadzi ona nadrzewny styl życia i należy do ptaków hałaśliwych. Na przykład młode osobniki można szybko oswoić. Nie sprawia jej problemów naśladowanie ludzkiego głosu. Hodowla tych ptaków zalecana jest w dużych wolierach. Jest ona ptakiem ciepłolubnym, który nie może przebywać w zewnętrznej wolierze, gdy temperatura spada poniżej 12oC. Amazonka niebieskoczelna jest ptakiem długowiecznym, może żyć nawet 100 białaKakadu biała to bardzo towarzyski ptak, który żeruje i przebywa w hałaśliwych stadach. Wymaga światła dziennego podczas poszukiwania pożywienia. Występuje na Wyspach Bacan, Halmahera, Tidore, Kasiruta i Mandiole. W naturze zamieszkuje gęste dżungle, tylko sezonowo można ją spotkać na uprawnych polach. Jest to piękna bała papuga. Do domów trafiają przeważnie ptaki młode, które pochodzą z odłowów. Hodowla jej zalecana jest w dużych wolierach pokojowych, z których powinna być od czasu do czasy wypuszczana. Wyróżnia ją charakterystyczny duży czub z białych piór. Nie należy jej zaniedbywać, ponieważ popada w stres i zaczyna wyrywać sobie pióra. Dlatego jest to ptak wymagający troskliwej opieki. Kakadu biała jest ptakiem długowiecznym, może żyć nawet 80 o: KakaduAraAra to bardzo inteligentny i hałaśliwy ptak, który zamieszkuje Amerykę Południową. W naturze ptaki te mogą tworzyć duże stada i atakować uprawy. Obecnie żyje na świecie osiem gatunków tych ptaków. Ary mogą osiągać długość około 95 cm. Potrafią doskonale naśladować ludzką mowę i różne dźwięki z otoczenia. Ara jest wytrzymałym i niesamowicie silnym ptakiem. Należy do jednych z najbardziej ulubionych ptaków ozdobnych. Młode osobniki są łatwe do oswojenia. Papugi ze względu na ich inteligencję uznawane są za naczelne wśród ptaków. Znajdują swoich zwolenników na całym świecie. Ary są marzeniem wielu ludzi. W niewoli żyją przeciętnie 50-65 lat, niektóre gatunki mogą nawet dożyć 80 o: AraOswojenie papug10 Najpopularniejszych papug nie jest trudna do oswojenia. Największym zainteresowaniem cieszą sią papugi gadające. Dlatego najlepiej sprawdzają się w naśladowaniu ludzkiej mowy i innych dźwięków: żako, kakadu, ara i amazonka. Młode nimfy, papużki faliste czy nierozłączki również można nauczyć powtarzania pojedynczych dźwięków. Ptaki egzotyczne o wyjątkowych umiejętnościach mają także swoje specyficzne papug w okresie okołolęgowym są bardzo silne. Najlepiej trzymać papugi parami. Można zakupić pojedynczego osobnika, ale należy często poświęcać mu swój czas. Przede wszystkim papugi nie lubią samotności i szybko przyzwyczajają się do człowieka. W okresie lęgowym parze papug należy zapewnić budkę gatunki ptaków ozdobnych bardzo trudno rozmnażają się w niewoli. Podsumowując 10 najpopularniejszych papug polecanych jest szczególnie miłośnikom ptaków egzotycznych. Przede wszystkim ludzie podziwiają papugi za ich wspaniałe umiejętności i piękny wygląd. Dlatego z niedużych papug najbardziej popularne są papużki faliste, nierozłączki i nimfy. Decydując się na papugę należy pamiętać, że duże gatunki papug są zwykle zwierzętami długowiecznymi. Oznacza to, że mogą być zostawione w spadku TAKŻEPchły u psaPchły u psa to pasożyty zewnętrzne, które stanowią zagrożenie dla jego zdrowia i kondycji. Mogą być przyczyną nieprawidłowego rozwoju i ...Czytaj DalejPtasie potrzebyPtasie potrzeby odgrywają bardzo ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu ptaków. Należy przygotować mieszkanie na przybycie nowego członka rodziny. Doskonale pomogą ...Czytaj DalejNajszybszy kotNajszybszy kot to gepard grzywiasty, który jest drapieżnym ssakiem. Pochodzi on z rodziny kotowatych i podrodziny kotów. Zwierzęta te należą ...Czytaj DalejKróliczek miniaturowyKróliczek miniaturowy to królestwo: zwierząt, gromada: ssaki, rząd: zajęczaki i rodzina: zającowate. Należy on do grupy: królika europejskiego. Współcześnie jest ...Czytaj DalejPortugalski pies dowodnyPortugalski pies dowodny ma nie tylko charakterystyczny wygląd, ale także ciekawy charakter i swoje indywidualne wymagania. Jego oryginalne przeznaczenie polegało ...Czytaj DalejABC zdrowego ptakaABC zdrowego ptaka to ochrona go przed chorobami, stresem i zagrożeniami. Należy stworzyć zakupionemu zwierzęciu bezpieczny dom. Właściciel powinien zapewnić ...Czytaj DalejLęki u kotaLęki u kota wywołane są przez rozmaite czynniki. Kot i właściciel nieprzerwanie wpływają na siebie. Utwierdzają się również w swojej ...Czytaj DalejPodatek od psaPodatek od psa muszą koniecznie zapłacić posiadacze czworonogów, jeżeli rada gminy nałoży na nich taki obowiązek. Nie wszyscy muszą płacić ...Czytaj Dalej GRYPA PTAKÓW. Naturalnym gospodarzem wirusów grypy ptaków jest drób i dzikie ptactwo. Patogenność wirusów jest bardzo zróżnicowana – na podstawie zdolności do wywołania choroby dzieli się je zasadniczo na 2 grupy. Wysoce zjadliwe wirusy (highly pathogenic avian influenza – HPAI) powodują grypę ptaków o ciężkim przebiegu Problem: * Twoje imię: Twój email: Ptaków wędrownych Lyre lub Minoyros, Jest to ptak, który mieszka w Australii i specyfiki, aby odtworzyć prawie żadnych dźwięków, które słyszy. Może naśladować głosy innych ptaków, ale wielu innych dźwięków od środowiska człowieka. W tym filmie, Lyra leży w pobliżu na budowie. Możemy usłyszeć nienaganną imitacje z Piły, Młoty, Wiertarki i Wkrętarki odpowiedź Niesamowite impersonations Lyre ptak Ptaków wędrownych Lyre lub Minoyros, Jest to ptak, który mieszka w Australii i specyfiki, aby odtworzyć prawie żadnych dźwięków, które słyszy. Może naśladować głosy innych ptaków, ale wielu innych dźwięków od środowiska człowieka. Widzieliśmy to w starszym filmie naśladującym odgłosy pracowników i drwali. Tym razem nie najbardziej oryginalny imitacje, jak płacz małpa i dźwięk pistoletu MIME lasu David Attenborough przedstawia niesamowite Lyre ptaków lub Minoyros (migrujących ptaków Australii) który naśladuje ćwierkanie innych ptaków i dźwięki ze świata ludzi... Z filmu dokumentalnego "Life of Birds" przez BBCWielojęzyczną synoptyczny Śmieszne piosenki naśladować ptak (Poliglota Mimus), Kiedy spotyka dwoje ludzi. Wielojęzyczną synoptyczny dokładnie naśladuje odgłosy innych ptaków i dźwięki, które słyszy. Jego repertuar wokalny obejmuje od 50 do 200 jest dziecko?; W zoo w Sydney, miesięcznik nauczył się naśladować płacz dziecka. Według dozorców zoo, ptak zaczął wydawać te dźwięki około rok temu, i doskonalił swoje umiejętności, gdy zoo było różnych instrumentów muzycznych z gitarą Muzyk David Lap naśladować dźwięki różnych instrumentów muzycznych, jak dudy, skrzypce, wiolonczelę i banjo, za pomocą gitary akustycznej lub który meow jak kot Jak dorastał z kotami w centrum rehabilitacji dzikich ptaków w Tavernier Florydzie, cute blue jay nazywany Flop naśladuje meow na w przyrodzie: Ptaki na przewody Pewnego ranka podczas czytania gazety, Brazylijski Giarmpas Aneli widział zdjęcia ptaków na kable elektryczne. Pocięte zdjęcie i został zainspirowany do komponowania zastępując dokładną lokalizację ptaków z uwagi. Następnie zrobił to bardzo piękny karalucha Imponujące ćwierkanie ptaka kakadu, mieszka w Australii i Nowej ptaków wędrownych zderza się z ziemią Rankiem 7 lutego 2022 w Cuauhtémoc w Meksyku, kamera bezpieczeństwa zarejestrowała stado ptaków wędrownych zderzające się z ziemią. Niezwykły incydent spowodował śmierć co najmniej 100 ptaków. Ptaki należące do gatunku kosów żółtogłowych, migrują. Wędrują zimą z obszaru Wielkich Jezior (Kanada) w Meksyku i południowo-zachodnich Stanach ręka podnosi hantle Opracowany przez polski zespół robotyki Automaton Robotics, To podobne do człowieka mechaniczne ramię jest w stanie podnieść hantle o wadze 7 kg. Ten syntetyczny element o wadze 1 kg jest elektryczny i wykorzystuje hydraulikę i różne czujniki do przesuwania atakuje drona dystrybucyjnego Wrona atakuje drona dostarczającego kawę mieszkańcowi Canberry, stolica Australii. Po kilku ciosach ptaka, mały samolot ma trudności z utrzymaniem równowagi, ale w końcu udaje mu się wypełnić swoją maszynowe w samochodzie Dźwięk z uszkodzonych szyb elektrycznych w samochodzie, przypomina karabin uliczny imituje dźwięk trąbki prześcieradłem Podróżujący muzyk José Costa z Porto Alegre w Brazylii, wykorzystuje liść tropikalnego drzewa Jambolão do naśladowania melodii dostaje specjalny prezent W czwartek 15 lipca 2021, streamer Ivy Sky pojawił się na żywo na Twitchu, gdy jechała ulicami Sztokholmu w Szwecji na skuterze elektrycznym. Jak zrobił krótką przerwę, dostałem prezent prosto z nieba. Ptak utykał na jej elektryczna współpracująca ze śrubokrętem akumulatorowym Improwizowany skuter, za pomocą elektrycznego wkrętaka akumulatorowego jako silnika. Używamy plików cookies do zapewnienia, że dajemy ci najlepsze doświadczenia na naszej stronie internetowej. Jeśli w dalszym ciągu korzystać z tej strony zakładamy, że zgadzasz się z naszą Polityką Prywatności, w tym Polityka dotycząca plików sięPolityka prywatności Istnieje więc dobry powód, dla którego warto poszukać generatora głosu AI, który zamieni tekst na mowę i pomoże Ci przetwarzać tekst z unikalnym głosem, który pasuje do Twojego tempa i stylu. Nie tylko głos AI może być pomocny, może to być również dużo zabawy, aby uzyskać głosy z realistycznym głosem dostosowanym tylko dla PTAKI W MITACH I LEGENDACH Ptaki od zawsze były dla ludzi stworzeniami tajemniczymi i bliskimi bogom. Niemal każda religia zawiera w swoim systemie jakieś odniesienia do ptasiego świata. Jest to dowód na to, jak blisko człowiek jest związany z pierzastymi mieszkańcami niebios. Ptaki były symbolem wyższych sfer nieba w wielu mitach, szczególnie w mitologii południowo-wschodniej Azji. Według Ibanów z Borneo pierwszymi istotami były duchy Ara i Irik, które przyjęły postać ptaków. Wzleciały one nad wody kosmiczne i z nich wydobyły dwa jaja – z jednego stworzyły Niebo, a z drugiego Ziemię. Niemal każde bóstwo miało przypisanego ptaka, z którym często było utożsamiane. I tak, łabędź łączony jest ze starym motywem skrzydlatego fallusa i związany z grecką boginią Afrodytą. Symbolizował on jej rolę jako opiekunki spraw miłosnych, ale również wskazywał na cudowne urodziny bogini z obciętych genitaliów boga Kronosa, które spadły z niebios do morza. W hinduizmie atrybutem boga Brahmy była dosiadana przez niego niebiańska gęś Hamsa, która ucieleśniała ducha stworzenia. Bóstwom przypisywano umiejętności przeistaczania się w zwierzęta. Irlandzkie boginie wojny, Badhdh i Morrigan wzbijały się nad bitewnymi polami pod postaciami wron lub kruków i siadały na ciałach poległych. W wielu kulturach ptaki padlinożerne, w tym krukowate, uważano za zwiastuny śmierci. Tradycja grecka przypisuje Zeusowi uwiedzenie królowej Sparty Ledy pod postacią łabędzia, zaś porwanie i zaniesienie na szczyt Olimpu księcia Ganimedesa pod postacią orła. Symbolika tych ptaków nie budzi wątpliwości: łabędź ma skojarzenia falliczne, orzeł zaś jest apoteozą i potęgą niebios. Orzeł także przenosił pioruny, potężną broń Zeusa i jego główny atrybut. Indianie północnoamerykańscy przedstawiali bohatera o imieniu Kruk pod postacią jego ptasiego imiennika, obdarzali go także kruczymi cechami – chciwością i zachłannością. Kto kiedyś widział stado kruków przy padlinie nietrudno zgadnie, dlaczego. Postać kruka przybierał także Odyn (Woden, Wodan), bóg mitologii nordyckiej. Jednak w mitologii germańskiej jego głównym symbolem był orzeł, być może z tego powodu, że Odyna łączono z niebiosami, magią i wojną. Wśród wielu ludów orzeł symbolizował właśnie potęgę w walce, odwagę i możliwość wzlecenia w niebiosa. W mitologii nordyckiej Odyn przemienił się w orła, aby odzyskać miód boskiej inspiracji, skarb bogów skradziony im przez gigantów. Bogaty pod „ptasim” względem był kalendarz aztecki. Tydzień składał się z trzynastu dni, każdemu zaś patronowało bóstwo łączone z jakimś skrzydlatym zwierzęciem. Dwa pierwsze dni znajdowały się pod opieką kolibra, trzeci gołębia, czwarty przepiórki, piąty kruka, szósty sowy, siódmy motyla, ósmy orła, dziewiąty indyka, dziesiąty również sowy, jedenasty ary, dwunasty kwezala, trzynasty zaś papugi. Należy dodać, że są to przypuszczalne gatunki ptaków, gdyż wielu z nich nie udało się dokładnie zidentyfikować. Na uwagę zasługuje koliber. Ten przepiękny niczym klejnot ptaszek łączony był w wielu kulturach południowoamerykańskich z krwawymi obrzędami składania ofiar, choć pełnił tam funkcje raczej dekoracyjne. Aztekowie wykonując przyrządy do puszczania krwi, nadawali im zakończenia z wyobrażeniem kolibra spijającego nektar z kwiatu. Podobnie u Olmeków, rytualne dłuta z jadeitu miały kształt kolibrów. Zwierzętom przypadają różne funkcje w różnych mitologiach. Aztekowie wierzyli, że dusze poległych wojowników zamieniają się w kolibry. W ptaki zamieniali się też ludzie, którzy obrazili bogów, np. w mitach greckich spotkać można wzmiankę o księżniczce Alkione, zamienionej w zimorodka za to, że chciała, by nazywano ją imieniem królowej niebios Hery. Eol, pan wiatrów, zlitował się nad Alkione – zimorodkiem i raz do roku uspokaja wody, by mogła spokojnie wysiedzieć jajka. Ptaki uważane były za pośredników, tak fizycznych jak i duchowych, między światem ludzi a niebiosami. Dosiadany przez boga Wisznu Garuda wyobrażany był jako pół człowiek, pół ptak. Syberyjscy szamani z plemienia Ewenków, chcąc polecieć do krainy duchów odwoływali się do pomocy czterech ptaków: orła (bronił duszy przed złymi duchami), kruka (chronił podczas transu), łabędzia (przewodnika do miejsca przeznaczenia) i dzięcioła (mającego moc uzdrawiania). Szamani z plemienia Nganasanów podejmując podróż do świata duchów przyjmowali postać nura. Ptaki opiekowały się również wiedzą duchową, wróżebną i ezoteryczną, jak np. w cesarskich Chinach, gdzie pojawienie się feniksa (Feng Huanga) zwiastowało narodzenie się mędrca. Powszechne było także wierzenie w specjalny ptasi język, którym te stworzenia porozumiewają się między sobą, a który człowiek może zrozumieć tylko w wyjątkowych sytuacjach. Irlandzki bohater mitologiczny Finn zaczął rozumieć ptasi język po zjedzeniu magicznego łososia. Lot ludzkiej duszy do świata umarłych zajmuje ważne miejsce w wierzeniach różnych ludów i ptaki mają w nim duży udział. U Indian Nawaho dusza przyjmuje po śmierci postać sowy, zaś w Ameryce Południowej kolibra. Wśród legend jakuskich możemy znaleźć taką: pewien człowiek mógł po śmierci nadal słyszeć wszystko, co się wokół niego działo. Po pogrzebie usłyszał dudnienie dochodzące z głębi ziemi. Nagle pojawił się olbrzymi byk, który zabrał go do podziemnego świata. Człowiek poprosił byka, by zabrał go z powrotem na ziemię, gdyż chciał się narodzić na nowo. Porzucone na ziemi ciało porwały kruki i zaniosły przez dziurę w niebie do krainy, gdzie słońce i księżyc świeciły jednocześnie. Ludzie, którzy tam mieszkali mieli głowy kruków. Człowiek został złożony w gnieździe na wierzchołku starego modrzewia i tam, karmiony mlekiem skrzydlatych reniferów oczekiwał na ponowne narodziny i powrót na ziemię jako potężny szaman. Według mitologii Indian północnoamerykańskich grzmoty słyszane podczas burzy były wywoływane uderzeniami skrzydeł ogromnego Ptaka Grzmotu, który obdarzony był zarówno mocami kreatywnymi jak i destrukcyjnymi. Błyskawice były iskrami z jego oczu i dzioba. Niektóre plemiona wierzą, że istnieją cztery Ptaki Grzmotu, a każdy z nich mieszka w jednym z rogów świata. Irokezi widzą Ptaka Grzmotu pod postacią człowieka, który strzeże niebios. Pokrewny Ptakowi Grzmotu jest Ptak Błyskawicy z wierzeń ludów południowej Afryki, według których kamienie znajdowane w miejscach uderzenia piorunu to jego jaja. Równie „uskrzydlona” jest mitologia ludów Melanezji i Mikronezji. Według jednego z mitów pewien myśliwy trafił strzałą rajskiego ptaka. Ścigając go, odkrył drogę do nieba, na końcu której stał dom, gdzie rajski ptak mieszkał pod postacią człowieka. Dzisiejsza nazwa ibisa – ibis czczony – ma korzenie w starożytnym Egipcie. Ptak ten, powszechnie darzony szacunkiem, poświęcony był bogowi księżyca, Aahowi, którego przedstawiano często z głową ibisa. W Egipcie wierzono, że ibis nigdy nie cierpi na żadne choroby. Ptaki, podobnie jak inne zwierzęta, często umieszczano w herbach. Oprócz tak „pospolitych” ptaków jak orzeł (który czasami występował jako mityczny orzeł o dwóch głowach), na tarczach herbowych widniał także... pelikan. Nie przypominał on zupełnie pelikana, a raczej jastrzębia, co wynikało z tego, że autorzy herbów nierzadko korzystali z opowieści z drugiej ręki, podań i legend przy tworzeniu wizerunków co bardziej egzotycznych zwierząt. Pelikan był symbolem Chrystusa, przedstawiany był na gnieździe podczas karmienia piskląt własną krwią. Być może wpływ na takie przedstawienie miały legendy o pelikanach karmiących pisklęta krwią spływającą z własnej rozszarpanej piersi. Sowa W wielu ludowych opowieściach sowa jest symbolem mądrości i nauki, jednak w niektórych kulturach ma dość mroczne skojarzenia. W Chinach łączona jest z piorunem i letnim przesileniem, wierzy się tam również, że młode sowy wydziobują swym matkom oczy. Sowa łączona jest z tajemnymi mocami ze względu na swój bezszelestny lot, błyszczące oczy, doskonały wzrok i słuch oraz nocne łowy. Wzrok przenikający noc przydał jej zdolności proroczych, zaś niespotykana ruchliwość głowy – mocy wszechwidzenia. Jako symbol śmierci sowa występuje w Egipcie, Indiach, Chinach, Japonii, Ameryce Północnej i Środkowej, jednak Indianie prerii północnoamerykańskich używali sowich piór jako magicznych talizmanów, przypisując sowie rolę opiekunki. Starożytni Ateńczycy poświęcali sowę Atenie Pronoia, bogini mądrości. Orzeł, sokół, jastrząb Z tymi ptakami, w przedstawieniach często nie różniącymi się od siebie, identyfikowali się wojownicy różnych kultur. Sprawiała to siła ptaków drapieżnych, potężny dziób i szpony oraz umiejętność błyskawicznego uśmiercania ofiary. Rzymski orzeł aquila symbolizował potęgę imperium, a założyciele Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej na symbol nowego kraju wybrali bielika amerykańskiego. Orzeł był ptakiem cesarskim dla Azteków, służyli mu tylko najlepsi wojownicy. Tutaj zwrócono uwagę na potęgę i siłę orła, odwrotnie niż w nazistowskich Niemczech, gdzie podkreślano głównie drapieżną i łupieżczą naturę tego ptaka. Ptak Grzmotu utożsamiany był właśnie z orłem. Ptaki drapieżne łączono często z bogami – z Zeusem w Grecji, Mitrą w Iranie, Indrą w Indiach i Odynem w Skandynawii. W średniowieczu orzeł symbolizował ducha wznoszącego się ku niebiosom, nurkujący w poszukiwaniu ryb zaś był alegorią chrztu i Chrystusa. Stary Testament traktuje orła jako zwierzę nieczyste i nie odróżnia go od sępa. W starożytnym Egipcie sokół poświęcony był bogowi nieba Horusowi i wyobrażał lot duszy ku niebu. Ze względu na swoją siłę i przypisywaną odwagę, orzeł najczęściej przedstawiany był w mitach jako ptak walczący – z lwem lub bykiem (zwycięstwo orła symbolizowało triumf ducha na ślepą siłą) lub z wężem (walka niebiańskich mocy z siłami ciemności). W Chinach orzeł był wojownikiem słusznej sprawy, nieustraszonym i nieustępliwym. Literatura staropolska przypisywała orłu (=orłowi) miejsce tronowe. Według Piotra Crescetyna („Księgi o gospodarstwie...”, 1549 r.) „orła śmiałego, ptaszym królem zowią”. Ze względu na posiadane przez orła cechy jak odwaga, szlachetność, władczość i siła, przez lata był on dla Polaków symbolem walki o niepodległość i nadziei na odzyskanie wolności. Orzeł biały w godle Polski to również efekt legendy, według której Lech miał znaleźć gniazdo z białymi orłami i w jego okolicy założyć gród Gniezno. Biel orła koresponduje z cechami przypisywanymi Polakom – szlachetnością, honorem, umiłowaniem wolności; słowem cechami, które ma posiadać król przestworzy, orzeł. Kruk, wrona Kojarzyły się ze śmiercią, żałobą i wojną ze względu na chrapliwy głos i czarne upierzenie. Tak postrzegano je w tradycji europejskiej, jednak w innych rejonach, np. w Chinach, kruk był symbolem dynastii Czou i przywodził na myśl wschód, zachód i górowanie słońca. W Biblii kruk przedstawiany jest najczęściej w powiązaniu z czymś negatywnym, choć Eliaszowi przynosił na pustynię chleb i mięso. Z jedzeniem i radą przybywał także do świętych Bernarda i Cuthberta, co przyczyniło się do uznania go za symbol samotni i świętego odosobnienia. Eskimosi alaskańscy i syberyjscy wierzą, że kruk przybył z pierwotnej ciemności, by nauczyć ludzi sposobów przetrwania w zimnym, niegościnnym terenie. Zabicie kruka, który był wysłannikiem boga stwórcy, sprowadzało niepogodę. W podobny sposób widzą kruka Indianie północnoamerykańscy – dla nich jest on bohaterem, który przyniósł ludziom światło i ogień. Ze względu na krakanie, kruka i wronę uznano za ptaki mówiące, obdarzone darem proroczym. Odyn miał dwa magiczne kruki – jeden symbolizował myśl, a drugi pamięć. Przynosiły mu wiadomości ze świata ludzi. Według starożytnych Greków upierzenie kruka było początkowo białe, stopniowo jednak sczerniało na skutek przynoszenia przez niego złych wieści. W Rzymie widziano w nim symbol nadziei, a to z powodu krakania brzmiącego podobnie jak łacińskie słowo cras (jutro). Wróżebne skojarzenia ma też kruk występujący u Celtów jako Badhbh („Kruk Bitwy”) albo Morrigan (bogini wojny). Wrona, symbolizująca w tradycji chrześcijańskiej wierność małżeńską, także u Aborygenów miała podobne konotacje. Razem z Orłostrzębiem określiła stopnie pokrewieństwa dla zawierania małżeństw i zakazała kazirodztwa. Jednocześnie chrześcijańska tradycja łączy wronę z czarownicami i identyfikuje ją z szatanem, robiąc z niej symbol tych, którym odmówiono chrześcijańskiego pochówku. Z tradycji Indian Haida z Wyspy Królowej Charlotty pochodzi legenda o Kruku – Stwórcy świata. Opowiada ona o tym, jak po ustąpieniu wód potopu olbrzymi kruk znalazł na plaży małża, w którym było mnóstwo różnych stworzeń. Kruk namówił je do opuszczenia małża, a z istot tych powstali pierwsi ludzie. Kruk miał być również tym, który przyniósł ludziom słońce i pierwsze pożywienie (mit Indian północnoamerykańskich). Kruk ma również swoje miejsce w polskiej kulturze. Wśród ludu uchodził za zwiastuna śmierci, gdyż w jego krakaniu doszukiwano się słowa „trup, trup!”. Słysząc je, galicyjski wieśniak (według „Miesięcznika Galicyjskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt”, 1878 r.) miał ponoć splunąć trzykrotnie dla odczynienia zła i wymówić zaklęcie: „Żebyś przepadł, kruku stary! Mnie nie szkodzą twoje czary! W ręku Boga życie moje, Twoich wróżeń się nie boję!”. Kruczą legendę posiada również Londyn. Otóż według niej kruki zaalarmowały straże za czasów króla Karola II, udaremniając wrogom zajęcie Tower. Odtąd zamek Tower posiada Raventry (kruczarnię), a wszystkie urodzone tam kruki obrączkuje się, by pełniły rolę „funkcjonariuszy państwowych”. Obecnie jednak kruki już się tam nie gnieżdżą i zaniechano tych praktyk. Według legendy Imperium Brytyjskie miało trwać tak długo, jak długo kruki będą gnieździć się w Tower. Cóż, kruków nie ma, a Imperium... W Polsce kruk miał ponoć ufundować ołtarz w klasztorze cystersów nieopodal Krakowa. Legenda mówi o oswojonym ptaku, który mieszkał w klasztorze i co jakiś czas latał do Krakowa kraść mieszczanom klejnoty i świecidełka. Składał je w klasztornej wieży. Gdy przyszło do jej naprawy, odnaleziono krucze skarby, a że ich właściciel zaginął, przeor przeznaczył je na wystawienie ołtarza. U jego zwieńczenia widnieje wyrzeźbiony kruk. Bocian Ptak ten ma wyłącznie pozytywne skojarzenia. Zapowiada nadejście wiosny, jest heroldem Chrystusa. Bocianie gniazdo na budynku to znak szczęścia i obfitości plonów dla gospodarstwa. Starożytni Grecy poświęcili bociana bogini Herze, opiekunce karmiących matek. Bocianowi przypisuje się przynoszenie dzieci, a ma je znajdować jako embriony zanurzone w kosmicznej wodzie, w której szuka ryb. W Chinach bocian jest symbolem synowskiej miłości, gdyż wierzy się tam, że bociany opiekują się swoimi niedołężnymi rodzicami tak jak potomstwem. Chrześcijaństwo nadaje bocianowi symbolikę czystości, pobożności i zmartwychwstania. Żuraw Często przedstawiany jest jako wysłannik bogów. Chińczycy widzą w nim przewodnika dusz zmarłych do Zachodniego Raju, a żuraw przedstawiany podczas lotu w stronę słońca jest symbolem dążenia do awansu społecznego. Najczęstsze cechy łączone z żurawiem to czujność, długowieczność, wierność i mądrość. Chrześcijanie przypisywali mu także cnoty życia zakonnego, ale np. w Indiach żuraw miał mieć zdradziecki charakter. Również Celtowie widzieli w nim zły znak. Już w starożytności rozwinęło się przekonanie o tym, że nad bezpieczeństwem śpiących żurawi czuwają strażnicy. Wywiedziono to ze zwyczaju odpoczywania żurawi z jedną nogą podkuloną i schowaną w piórach. W tej podniesionej nodze żuraw miał trzymać kamień, który w razie zaśnięcia ptaka upadał mu na drugą nogę i budził go. Na średniowiecznych herbach i godłach przedstawiano żurawia z kamieniem trzymanym w jednej nodze i opatrywano napisem „Ut alii dormant” – aby inni odpoczęli. Według starego przesądu, wbity nóż zatrzymywał klucz żurawi, które krążyły wokół miejsca gdzie był wbity dopóki ktoś go nie wyciągnął. Inny przesąd głosi, że żurawie lecące nad maszerującym wojskiem zapowiadają wojnę. Starożytni słyszeli w klangorze żurawi skargi cierpiących dusz. Jeden z greckich mitów głosi, że Tezeusz, syn króla Aten Ajgusa, po zabiciu Minotaura wykonał dziękczynny taniec na cześć bożka wiosny. Taniec ten Grecy nazwali „żurawiem”, co być może bierze się ze zwyczaju zlatywania się tych ptaków wiosną na łąkach i wykonywania tańców godowych. Krzyk powracających i odlatujących żurawi jest zwiastunem wiosennych siewów i jesiennych zbiorów. Paw Bogate kolory, a przede wszystkim przepiękny tren, dały asumpt do tego, by pawia powszechnie utożsamiano z królewskością, nieśmiertelnością i słoneczną chwałą. Uważano, że jego ciało nie podlega rozkładowi. Przypominający koło rozłożony tren pawia był w Indiach i Persji symbolem wiecznego cyklu kosmicznego i wszystkowidzącego słońca. Według indyjskich wierzeń, pawia dosiadał bóg miłości Kama. Ptaka tego poświęcano także bogini wiedzy i poezji, Saraswati. Paw w ogóle ma związki z dostojeństwem i chwałą. W Chinach pawie pióro było dowodem cesarskiej łaski, a w Persji władcy zasiadali na Pawim Tronie. Ciekawa jest historia powstania pawich oczek w trenie samca. Otóż według mitologii greckiej mają one być stoma oczami zabitego giganta Argusa, którymi bogini Hera ozdobiła ogon pawia podarowanego jej przez bożka Pana. Tradycja chrześcijańska przedstawia ogon pawia jako aureolę lub wszechwidzące oczy Kościoła, jednak purytanie widzą w nim symbol pychy, dumy, wyniosłości i próżności. Kogut Piejący o poranku kogut jest symbolem duchowego zmartwychwstania. Grecy poświęcali go Apollinowi i utożsamiali z powracającą na wiosnę Persefoną. W judaizmie kogut stał się symbolem weselnym, gdyż kojarzono go z płodnością. W dawnych wierzeniach przypisywano kogutowi rolę ostrzegania przed złem, skąd pewnie wywodzą się figurki tych ptaków na wiatrowskazach umieszczanych na chrześcijańskich kościołach. Ogólnie chrześcijaństwo nadaje kogutowi pozytywne cechy – odrodzenia i zwycięstwa nad duchową ignorancją, choć w wierzeniach ludowych ptak ten łączony jest z rozwiązłością. Biały kogut w Chinach strzegł niewinnych dusz, karmazynowy chronił przed ogniem. Pianie koguta w japońskiej religii sinto jest wezwaniem do modlitwy, zaś w mitologii wzywa boginię słońca Amaterasu do opuszczenia jaskini, w której się skryła. Japończycy uważają koguty za zwierzęta święte i pozwalają im swobodnie biegać po świątyniach. Tradycja muzułmańska czyni z koguta ptaka, którego Mahomet ujrzał w pierwszym niebie, a który piał: „Nie ma Boga prócz Allaha”. W podaniach nordyckich i celtyckich kogut jest wysłannikiem z innych światów, eskortuje dusze, wzywa zmarłych do walki i ostrzega bogów przed niebezpieczeństwem. Dominująca pozycja koguta w wiejskim obejściu sprawiła, że przypisuje się mu symbolikę męskości, odwagi i wojowniczości. Gęś i łabędź Zazwyczaj nie rozróżnia się ich w mitach. U syberyjskich szamanów łabędź jest duchowym przewodnikiem pierwszego szamana, prowadzącym przez krainę dusz. Podobnie gęś, dlatego przed zanurzeniem się w trans szaman naśladuje głos gęsi, by obwieścić swoje przejście do duchowego świata. Łabędź ma związki ze światłością, śmiercią, pięknem i smutkiem, a także z umiejętnością zmiany postaci. W starożytnej Grecji był panem duchowego lotu, utożsamiano go z Hermesem, posłańcem bogów. Grecy ponadto wierzyli, że przed śmiercią łabędź wydaje z siebie cudowny głos. Stąd wywodzi się europejski „łabędzi śpiew”. Zgodnie z mitem Zeus przemienił się w łabędzia, by uwieść Ledę, co na długo utrwaliło miłosne konotacje tego ptaka (poświęcono go Afrodycie, bogini miłości). W Rzymie gęsi poświęcone były Marsowi, bogowi wojny, ze względu na rwetes, jaki czynią w obliczu zagrożenia. Hindusi, nie rozróżniający łabędzia i gęsi, mają mitycznego ptaka Hamsę, który pojawia się raz jako łabędź, raz jako gęś. Hamsa jest symbolem równowagi życia i rumakiem boga Brahmy, który zresztą narodził się z kosmicznego jaja przezeń zniesionego. Żona Brahmy, Saraswati, często jest przedstawiana na łabędziu lub gęsi, a lot Hamsy jest symbolem tęsknoty duszy za wyzwoleniem z kolejnych cykli życia. Gołąb Na całym świecie gołąb jest dziś symbolem pokoju, co wynika raczej z jego wyglądu, a nie zachowania. W Biblii jest posłańcem niosącym nadzieję – gałązkę oliwną symbolizującą ustąpienie wód potopu, którą przyniósł Noemu. Jest także symbolem Ducha Świętego, a zwłaszcza Zwiastowania, dziewictwa (choć starożytni przekonani byli o jego rozwiązłości), a także oczyszczonej duszy. Chińczycy widzieli w gołębiu symbol Matki Ziemi, kojarzyli go zatem z płodnością i długowiecznością. Zeus grecki karmiony był w dzieciństwie ambrozją przez gołębicę, zaś dla Japończyków gołąb niosący miecz w czasie wojny zapowiadał zawieszenie broni. Kwezal i koliber Wciągnięto je do wierzeń Indian południowoamerykańskich głównie ze względu na przepiękne upierzenie. Wygięte pióra ogonowe rzadkiego kwezala, mieniące się złotem i szmaragdową zielenią, były dla Azteków cieniami świętości i symbolami płodności. Główny bóg Tolteków i Azteków, Quetzalcoatl, nosi płaszcz z piór kwezala. Natomiast z azteckim bogiem wojny Huitzilopochtlim łączono kolibra, częściowo na skutek agresywnego zachowania tego ptaka, który atakuje czasami zwierzęta większe od siebie. Koliber był także posłańcem bogów ze względu na umiejętność latania do przodu i do tyłu, co jest ewenementem w ptasim świecie. Pióra kolibra były ponadto skutecznym środkiem miłosnym. Ptak ten symbolizował ponowne narodziny, radość i piękno. Na płaskowyżu Nazca w Peru widnieje wyrzeźbiony około dwa tysiące lat temu ogromny koliber, w którym widzi się niekiedy święte drogi łączące świątynie ludów z tego obszaru. Jak widać „ptasia” mitologia to świat bogaty i różnorodny. Warto poznać go bliżej, gdyż dopiero w powiązaniu z biologią ptaków stanowi pełny obraz tych tak dla człowieka pożytecznych i ciekawych stworzeń. Autor:Shinai - 24-08-2007 źródło:
Kup teraz na Allegro.pl za 18,49 zł - Poznaj Głosy Ptaków - nauka odgłosów (11480816487). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect!
Na początek Zobacz ptaka to moja trzecia książka, ale pierwsza i jedyna, jaką kiedykolwiek chciałem napisać. Wyobrażałem ją sobie jako przyjazny przewodnik, który pomagałby identyfikować ptaki zaglądające do ogrodów lub mijane po drodze do pracy, szkoły czy na spacerze. Myśl o niej pojawiła się wraz z pierwszą kampanią społeczną Ptaków Polskich, i pamiętam, jak wydawało mi się wtedy, że każdy chętnie po nią sięgnie, bo każdy nosi w sobie pierwotną ciekawość życia i czuje łączność z Przyrodą, nawet jeśli nie zdaje sobie z tego sprawy. Przecież nie ma w kosmosie lepszego medium niż głośne, kolorowe i ekscentryczne ptaki. Istoty, w których spotykają się wszystkie żywioły Ziemi. Anioły i diabły. Chełmoński i Dali z ludowym grajkiem, Chopinem i Milesem Davisem. Brzydka fizjologia i tragiczna rutyna z olśniewającym pięknem i rzeką inspiracji. W międzyczasie ukazało się wiele przewodników oraz kilka niezłych aplikacji. Czy ludzie z nich korzystają? A może stali się bardziej świadomi i wrażliwi…? Ja na pewno jestem innym człowiekiem niż 15 lat temu, kiedy zaczynałem pracę w zawodowej ochronie przyrody, i nie będzie wielkiej przesady, jak napiszę, że kosztowało mnie to głowę, serce i dom. Kiedy siadałem do pisania, wciąż towarzyszyły mi echa tamtej książki, szybko jednak się zorientowałem, że wysiaduję coś innego. Ostatecznie wykluł się przewodnik po ptakach, który ma nie tyle pomóc je rozpoznać, co… zobaczyć. Dostrzec, co kryje się za trelami kosa, czerwonym brzuszkiem gila, powagą bielika, a nawet niebem, pod którym zawisł szalony pieśniarz skowronek. Każdy ptak ma jakąś historię do opowiedzenia – swoją własną oraz tę, która ciągnie się za całym jego plemieniem. Jedna i druga są jak warkocz splecione z naszą. Nie mogło być inaczej, skoro od wieków rządzimy światem, a starsze od nas o miliony lat ptaki od samego początku były częścią naszych kultur, języków i obyczajów. Zanim zaczęliśmy je regularnie zabijać, w ogóle się nas nie bały i zawsze były tuż obok. Tak jak my chodziły na dwóch nogach, budziły się o świcie, a o zmierzchu kładły się spać. (Przeważnie, tak jak my). Stroiły się w odświętne piórka, tańczyły i śpiewały. Wkrótce sami zaczęliśmy się upiększać, tworzyć muzykę, tańczyć i śpiewać. To ptaki zainspirowały pierwsze piosenki z tekstem, a w ich wołaniach słyszeliśmy fantastyczne opowieści, wróżby i przepowiednie. Jeśli nie wiedziałeś(-aś), czy wybrać się do miasta za dwoma lasami i trzema wzgórzami, kogo poślubić albo kiedy wysiać zboże, wystarczyło wyjść przed dom i zobaczyć, jak zachowują się ptaki. W starożytności żadna wojna ani daleka wyprawa nie mogła się wydarzyć bez wcześniejszych konsultacji z ptakami. Były jak powszechnie dostępna ornitomancja albo biointernet. Pomagały zrozumieć świat. Nam trudno już nawet sobie wyobrazić, jak ważne były dla nas ptaki. My, one i cała Przyroda byliśmy jednym. Dzisiaj potrzebujemy ich mocy jak nigdy przedtem, ale też w całej naszej historii nie byliśmy tak odizolowani, ślepi i głusi na to, co ptaki mają nam do powiedzenia. To stąd wzięły się niektóre z 15 opowieści po drodze, które przeplatają 50 opowieści o ptakach. Każdy ze sportretowanych gatunków ma swoją metryczkę, garść informacji, które poza wyjątkami koncentrują się na pierwszych skojarzeniach – na tym, co typowe i najbardziej rzuca się w oczy. Nierzadko pomijam jakieś warianty upierzenia, a tym bardziej zachowania, bo – i nie mam co do tego wątpliwości – każdy ptak ma swój temperament i osobowość. Oprócz zachowań typowych dla swojego gatunku ma też zachowania typowe dla siebie, a przecież są jeszcze otoczenie i bieżąca sytuacja, które prowokują różne reakcje. Zaawansowana, fachowa wiedza jest ważna, ale nie musi i być może nie powinna być pierwsza. Najpierw patrz sercem, potem szkiełkiem. Zobacz ptaka, pozwól sobie się zachwycić, a zanim się obejrzysz, szczegóły i naukowe informacje same przyjdą. Nie łudźmy się jednak, że te zawsze będą wolne od subiektywizmu badaczy i wpływu kultury. Nawet ptakom by się to nie udało, a co dopiero nam. Co o ptakach może wiedzieć ten, kto całe życie był tylko człowiekiem? Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tej książki, przede wszystkim prowadzącej cały proces wydawniczy Sylwii Smoluch oraz Weronice Jacak, która z takim wdziękiem zastąpiła ją na ostatnim etapie. Dziękuję tak samo niezawodnej Oli Deskur i wspomagającej nas redakcyjnie Joannie Cyterskiej, Michałowi Polakowskiemu – naszemu merytorycznemu, Grzegorzowi Kalisiakowi oraz Agnieszce Ciszewskiej, którą wymieniam jako ostatnią tylko po to, żeby jeszcze większą uwagę zwrócić na zachwycające akwarele, które dopełniają nasze opowieści. Książkę tę dedykuję moim Koleżankom i Kolegom ze stowarzyszenia Jestem na pTAK!, do niedawna Ptaki Polskie: Ani Lulkiewicz, Ani Pilarskiej-Cherek, Arkowi Glaasowi, Beacie i Romkowi Brzozom Brzezińskim, Darkowi Pawełkowskiemu, Dawidowi Kazimierczakowi, Emilii Sokołowskiej, Ewie Gutowskiej, Ewie Stróżniak, Filipowi ­Jarzombkowskiemu, Kasi Ramotowskiej, Krzyśkowi Jurczakowi, Krzyśkowi Kraszewskiemu, Justynie Różańskiej, Magdzie Puczko, Malwinie Godziemskiej, Marcie Hoffmeister, Marcinowi Siuchnie, Mariuszowi Orlikowskiemu, Marlenie Przybysz, Michałowi Matyskielowi, Monice Turło, Patrycji Chaci, Pawłowi Kąkolowi, Pawłowi Pstrokońskiemu, Pawłowi Sidle, Piotrowi Kamontowi, Tomkowi Oczkowskiemu, Tomkowi Szusterowi, Zuli Brzezińskiej oraz naszym Wolontariuszom i Przyjaciołom. Tym, co już odlecieli, a przede wszystkim tym, co trwają: serca, odwagi i siły. Niech się za Wami zieleni! Zapraszam w podróż po meandrach czasów, dźwięków, głosów i kolorów oraz naszego i ptasiego rozumu. Głowy do góry i niech ptaki będą z nami! W MIEŚCIE Kos. Czarny jak sadza Kos to nasz jedyny naprawdę czarny ptak! Ale nie zawsze tak było. Jego przodkowie byli biali jak płatki lilii… Któregoś dnia jeden z nich zobaczył, jak sroka chowa w gnieździe garść klejnotów. – Czy ja też mógłbym mieć takie cudeńka? – zapytał rozochocony. – To wcale nie takie trudne – odskrzeczała jego czarno-biała sąsiadka. – Wystarczy, że udasz się na służbę do Księcia Skarbów, władcy Krainy Podziemi. Służba długo nie potrwa, a Książę na odchodne pozwoli ci zabrać tyle kosztowności, ile tylko udźwigniesz. Pod jednym warunkiem – ciągnęła sroka. – Po drodze będziesz musiał minąć siedem grot pełnych kosztowności, ale nie wolno ci niczego dotknąć, zanim nie zobaczysz się z samym Księciem. Jeszcze tego samego dnia kos odnalazł prowadzące pod ziemię wrota i wleciał do pierwszej komnaty, po brzegi wypełnionej srebrem. Czego tam nie było! Kandelabry, misy, dzbany, fantazyjne brosze, a nawet migotliwe cekiny, leciutkie jak płatki śniegu. Pomny przestrogi przemierzał kolejne, coraz bardziej bajeczne wnętrza, aż w końcu znalazł się w grocie pełnej złota. Tam pokusa okazała się zbyt silna. Zatrzymał się oszołomiony i chwycił w dziób pierwszy z brzegu pierścień. W tej samej chwili wśród gromów i błyskawic ukazał się ziejący ogniem stwór. Przerażony ptak uszedł z życiem, ale bestia zdążyła obrzucić go lepką sadzą, a pierścień stopił żar. Od tamtej pory wszystkie kosy mają czarne jak sadza pióra oraz złoty dziób i takie same obrączki wokół oczu. W każdym razie tak wyglądają dorosłe samczyki. Im starsze i w im lepszej kondycji, tym bardziej jaskrawe są ich ozdoby. Samiczki i młodzież są brunatne. Za to w chwili strachu, bez względu na płeć i wiek, wszyscy uciekają i krzyczą, jakby gonił je smolisty demon. Kosy to czarodzieje. Gdy nikt inny jeszcze nie śpiewa, bo noce mroźne, a na skraju drogi zbity śnieg i lód, ich powłóczyste, miękkie jak aksamit nuty otulają zaspany jeszcze świat i przypominają, że wiosna niedaleko. W środku dnia kosy robią sobie przerwę, ale usłyszymy je znowu przed zachodem słońca, a czasami długo po. Soliści w zrelaksowanej pozycji – głowa do góry, skrzydła lekko opuszczone, rozluźnione pióra – sadowią się na wierzchołkach drzew, na szczytach dachów, na latarniach i antenach. Ostatnio poznałem takiego jednego, co regularnie śpiewał z leś­nego traktu, ale on, nawet przelatując z miejsca na miejsce, nie mógł się powstrzymać. O najlepsze sceny niektórzy pewnie się pobili, ale warto było, bo im wyżej i im mniej przeszkód po drodze, tym dalej popłynie magiczna melodia. Być może to z jej powodu Szwedzi wybrali czarnego kosa, symbol budzącego się słońca i nadziei, na swojego ptaka narodowego. Kosy mają też swoje wsie i miasta, a nawet cały kraj – Kosowo. Podobno wojownicy, którzy 15 czerwca 1389 polegli w wielkiej bitwie na Kosowym Polu, powstali z martwych jako kosy, żeby ją opiewać. To musiały być kiedyś ważne ptaki w tej części świata, bo kos to jedno z prasłów, które znajdziemy w wielu, jeśli nie we wszystkich językach słowiańskich. U Celtów i Anglosasów czarne ptaki towarzyszyły najpierw druidzkim pustelnikom, a potem chrześcijańskim mnichom. W złożonych do modlitwy dłoniach Świętego Kevina, tamtejszego odpowiednika Franciszka z Asyżu, kosy złożyły kiedyś jajko. Wzruszony, pozwolił im nie tylko je wysiedzieć, ale i wychować wyklute z niego pisklę, co zwykle zajmuje kosom około miesiąca. On sam przez cały ten czas nawet na chwilę nie przerwał pacierzy. Zawodowcy twierdzą, że pod względem kompozycyjnym muzyka kosów jest najbliższa naszej. Niektóre z nich mają w repertuarze ponad 30 fraz2 i dowolnie je miksują. Każdy ptak ma też kilka ulubionych motywów, które stają się jego wokalną wizytówką. Głosy kosów przekraczają pełną oktawę, a ich echa znajdziemy w wielu klasycznych dziełach, nawet jeśli ich kompozytorzy nie zawsze się do tego przyznawali. Byli jednak i tacy, którzy otwarcie mówili o swoim podziwie dla kosowych improwizacji. Richard Strauss (z tych drugich Straussów) otwiera swoją flagową operę, Kawalera srebrnej róży, klarnetem, który przez kilka minut naśladuje kosa. Olivier Messiaen napisał na flet i fortepian słynne Le Merle noir, Kos. Nawet Beatlesi nagrali zainspirowaną kosowymi trelami piosenkę i zatytułowali ją Blackbird, Czarny ptak, co po angielsku znaczy „kos”. No bo i jak inaczej nazwać kosa…? Ciekawe, że ptaki mieszkające w lasach, z których wiele odlatuje na zimę, śpiewają dużo bardziej urozmaicone melodie niż przeważnie osiad­łe kosy miejskie. Prawdopodobnie dzieje się tak dlatego, że wędrowcy wplatają do swoich pieśni motywy zasłyszane od kolegów z zachodniej i południowej Europy, gdzie nasze ptaki spędzają zimę, a dokąd zlatują się również te z północy i wschodu. Całoroczne mieszczuchy nie mają szansy na takie spotkania, a inspiracje czerpią od tak samo zasiedziałych ziomków. Oni za to dłużej trwają w swoich parach. Spośród kosów lęgnących się w północno-zachodniej Polsce po zakończonym sezonie rozpada się połowa związków, w zachodnich Niemczech około jedna trzecia, a w Anglii, gdzie ptaki te są całkowicie osiadłe, tylko jedna piąta. Miejskie, wiejskie czy leśne – wszystkie kosy są bardzo czujne i zapewniają swoim sąsiadom system wczesnego ostrzegania. Zaniepokojone podrywają się z ziemi lub gałęzi, wybuchając serią szybkich, szeleszcząco-kwiczących okrzyków, które niejednemu gwałtownie podniosły poziom adrenaliny we krwi… W ciągu ostatnich 200 lat wiele kosów przeniosło się z lasów do miejskich parków i ogrodów. Strategiczne posunięcie na zurbanizowanym po brzegi kontynencie! Najpierw, w roku 1820, zaobserwowano je w bawarskich Bambergu i Erlangen. W Londynie, mieście, w którym być może jest ich dzisiaj najwięcej, kosy osiedliły się dopiero w latach 30. XX wieku. W dobrych, zielonych dzielnicach żyją tam w przeliczeniu na hektar co najmniej cztery pary, które wyprowadzają przynajmniej trzy lęgi w roku. Połączenie odsłoniętych trawników nafaszerowanych dżdżownicami z gęstymi krzewami, w których można ukryć siebie i gniazdo, oraz wysokimi drzewami, z których można zaśpiewać, to dla kosów idealna kompozycja, bardzo już rzadka w tak zwanym naturalnym krajobrazie. Mimo podwyższonej śmiertelności w miastach i wysokich strat w lęgach, powodowanych przez koty i ludzi, kos to dzisiaj jeden z najliczniejszych europejskich ptaków, z populacją szacowaną na 40–82 milionów par, z czego u nas 2 786 000–3 865 000. Najstarszy, o jakim wiemy, przeżył 21 lat i 10 miesięcy3. Gdzie i kiedy patrzeć? Przez cały rok na parkowe i ogrodowe trawniki, a wiosną również na wierzchołki drzew, szczyty dachów i anteny. Najlepiej o świcie, rano i pod wieczór. Czego wyglądać? Czujnego czarnego ptaka z pomarańczowożółtym dziobem i taką samą obwódką wokół oczu. To dorosłe samczyki. Samiczki i młodzież są w całości mniej lub bardziej brunatne z subtelnym kreskowaniem, które fachowcy nazywają strychowaniem – u samiczek ciemniejszym, u młodzieży jaśniejszym, rudawym. Jeśli chcemy się upewnić, że ptak, który wylądował na trawniku, to kos, warto zwrócić uwagę na to, jak się porusza – to kombinacja truchtu, pauzowania i podskoków. Co rusz dumnie się prostuje, zadzierając wysoko ogon. Czego nasłuchiwać? Od lutego do lipca – eleganckich, melancholijnych, lekko jazzujących melodii na flet, przeplatanych dużo cichszymi smyczkami. Poza tym wybuchowych, trzeszczących i skrzypiących głosów alarmowych. 2 Według Ilustrowanego słownika muzycznego: „Fraza jest to struktura muzyczna powstała w wyniku współdziałania takich elementów jak melika [składowa melodii], harmonika i rytmika. Struktura ta tworzy pewną zamkniętą muzyczną myśl i określoną całość wyrazową. Fraza składa się minimum z dwóch motywów muzycznych […]”.3 Wiek dzikich ptaków możemy określić dzięki zakładanym im obrączkom. Najstarsze daleko odbiegają od średniej lub oczekiwanej dla swojego gatunku długości życia. Za każdym razem, kiedy pada informacja o najstarszym ptaku, musimy jednak pamiętać, że jest to najstarszy ptak, o jakim wiemy, i nie możemy wykluczyć, że nie było gdzieś kosa czy modraszki, które doczekały jeszcze bardziej sędziwego wieku niż te zarejestrowane w międzynarodowych czy krajowych archiwach obrączkarskich.
25 "Ptak" dźwięki i efekty dźwiękowe. Dwa sokoły zaloty nad rzeką, rzeką, ptaki śpiewają, świerszcze. download ~ 124 sec. Top Download. Mała rzeka, strumień z silnym. silnym nurtem, z półmiskiem, słychać. download ~ 119 sec. Top Download. strumień, środkowa rzeka. silny nurt, czasami słychać wołania ptaków.
Mowa papug polega na naśladowaniu różnych dźwięków dochodzących z ich otoczenia wraz z ludzką mową. Te egzotyczne ptaki mają zdolności do zapamiętywania i powtarzania słów. Niektóre gatunki papug potrafią wypowiadać skomplikowane papug nie polega tylko na powtarzaniu pojedynczych wyrazów czy prostych zdań, ale potrafią one również posługiwać się różnymi dialektami. Ptaki nawołują się w różny sposób, w zależności od gatunku i regionu. Umieją dostosować głos do innego brzmienia w zależności od sytuacji i zasłyszanego niewoli papugi chcą zbudować więź społeczną z człowiekiem, naśladując jego mowę. Gadające papugi powtarzając zapamiętane słowa mają poczucie wspólnoty z ludźmi, którzy uwielbiają te piękne i utalentowane ptaki. W ten sposób stają się częścią grupy, co jest to dla papug niezmiernie ptaków mimetycznychMowa papug potrafi zadziwić ludzi swoimi nietuzinkowymi zdolnościami wypowiadanych wyrazów i całych zdań, a także zachwycić śpiewem skomplikowanych piosenek, a nawet arii operowej. Te egzotyczne ptaki są mimetyczne, ponieważ potrafią naśladować różne dźwięki i ludzką gatunków charakteryzujących się szczególnymi zdolnościami pod tym względem należą:żako,amazonka,kakadu,papużka względu na swoje upierzenie nazywane jest czasami papugą popielatą lub szarą. Panuje przekonanie, że jest to najbardziej inteligentna papuga, o czym ma świadczyć jej niezwykła zdolność do naśladowania ludzkiego głosu. Nierzadko wypowiada całe zdania, potrafiąc je powiązać z codziennymi Posiada w większości upierzenie zielone. Obok żako jest ona uważana za papugę, która szybko naśladuje dobiegające dźwięki z otoczenia. W niewoli można ją łatwo oswoić. Młodym amazonką nie sprawia żadnych trudności naśladowanie głosu opiekuna i szybko uczą się nowych dźwięków. Są to ptaki raczej uciążliwe dla otoczenia, ponieważ ich głos jest donośny i Jest piękną białą papugą z charakterystycznym dużym czubem, który jest stworzony z białych piór. Posiada również duże predyspozycje do naśladowania dźwięków i szybko uczy się nowych słów czy dźwięków, wykonując przy tym taniec. Niekiedy papugi te są hałaśliwie, gdy coś nie jest po ich falista Swoją nazwę zawdzięcza dzięki falistemu wzorkowi na plecach, głowie i skrzydłach. Posiadając mimetyczne zdolności z łatwością naśladuje mowę ludzką i potrafi wygwizdać mało skomplikowaną melodię. Obce dźwięki mogą naśladować tylko trzymane w niewoli ptasiej mowyMowa papug to powtarzanie przez ptaka głosu ludzkiego czy zasłyszanych dźwięków z otocznia. Jest to zajęcie bardzo pracochłonne, które wymaga dużo czasu i cierpliwości. Trudno jest przewidzieć kiedy pupil będzie powtarzał pierwsze osobniki mówią bardzo wyraźnie, natomiast inne wydają niezrozumiałe odpowiedzialnym za wydawanie dźwięków u papug jest krtań dolna, która umiejscowiona jest w dolnej części tchawicy, w miejscu, w którym dzieli się na oskrzela. Krtań dolna wraz z tchawicą jest silnie umięśniona. Mięśnie poruszają membrany, które wytwarzają drgania i zmieniają kształt krtani, zmieniając w ten sposób należy uczyć papugi najlepiej wieczorem o stałej porze, kiedy ptak przebywa w klatce lub na ramieniu opiekuna. Trzeba wyeliminować zewnętrznych dźwięków i uczyć mowy ptaka pojedynczego, bez styczności z innymi można na samym początku uczyć pojedynczych wyrazów, a nawet całych zdań, powtarzając je kilka razy dziennie. Należy pamiętać, że pupil może gadać całymi zdaniami, zadawać pytania i odpowiadać wtedy, gdy zostanie nauczony przez pamiętać o powtarzaniu wcześniej poznanych słów przez papug uzależniona jest od gatunku, indywidualnych predyspozycji, a także płci, wieku czy stopnia oswojenia. Jedne ptaki uczą się szybciej, a inne wolniej. Mogą nawet zdarzyć się osobniki, które nie nauczą się żadnego słowa, podczas gdy inne gadają nieustannie. Jednymi z najczęściej trzymanymi w domu ptakami są papugi, które potrafią z człowiekiem nawiązywać więź prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt ŻywienieZOBACZ TAKŻEPchły u psaPchły u psa to pasożyty zewnętrzne, które stanowią zagrożenie dla jego zdrowia i kondycji. Mogą być przyczyną nieprawidłowego rozwoju i ...Czytaj DalejPtasie potrzebyPtasie potrzeby odgrywają bardzo ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu ptaków. Należy przygotować mieszkanie na przybycie nowego członka rodziny. Doskonale pomogą ...Czytaj DalejNajszybszy kotNajszybszy kot to gepard grzywiasty, który jest drapieżnym ssakiem. Pochodzi on z rodziny kotowatych i podrodziny kotów. Zwierzęta te należą ...Czytaj DalejKróliczek miniaturowyKróliczek miniaturowy to królestwo: zwierząt, gromada: ssaki, rząd: zajęczaki i rodzina: zającowate. Należy on do grupy: królika europejskiego. Współcześnie jest ...Czytaj DalejPortugalski pies dowodnyPortugalski pies dowodny ma nie tylko charakterystyczny wygląd, ale także ciekawy charakter i swoje indywidualne wymagania. Jego oryginalne przeznaczenie polegało ...Czytaj DalejABC zdrowego ptakaABC zdrowego ptaka to ochrona go przed chorobami, stresem i zagrożeniami. Należy stworzyć zakupionemu zwierzęciu bezpieczny dom. Właściciel powinien zapewnić ...Czytaj DalejLęki u kotaLęki u kota wywołane są przez rozmaite czynniki. Kot i właściciel nieprzerwanie wpływają na siebie. Utwierdzają się również w swojej ...Czytaj DalejPodatek od psaPodatek od psa muszą koniecznie zapłacić posiadacze czworonogów, jeżeli rada gminy nałoży na nich taki obowiązek. Nie wszyscy muszą płacić ...Czytaj Dalej
. 384 247 406 356 386 33 398 351

człowiek który naśladuje głosy ptaków